Friday, August 8, 2008

กำสรวล..ศรีแป๊ะ

เพียงยินเสียง รับสาย ที่ปลายฟ้า
ก็รู้ว่า ซี้เลี้ยว มีเสียวแน่
ทั้งแป๊ะลอง หน้าจ๋อย ถูกลอยแพ
ร้องงอแง ครางฮือ เพราะมือคน

ร้อยสิบหก วันเนา แป๊ะเน่าแน่
นอนแหงแก๋ แถกเหงือก กระเสือกกระสน
เขาไล่ต้อน เหมือนหมา ถึงตาจน
ดันมารน หาที่ เลยซี้เอง

มัฆวาน ถิ่นนี้ ที่พำนัก
เคยยึกยัก พักผ่อน เคยนอนเขลง
หวนนึกถึง ความหลัง ให้วังเวง
ต้องมาเจ๊ง ถูกกรีด ด้วยมีดซุย

นึกถึงอา ซิ้มซ้อ ที่หอเจี๊ยะ
เคยลากเกี๊ยะ แกรกกราก เคยขากถุย
สะแหล็นออก แนวหน้า เป็นขาลุย
สมเป็นกุ๊ย สตรี คนสีลม

จำไว้เลย ลุงหมัก ฝากไว้ก่อน
แล้วจะย้อน คืนมา ให้สาสม
เพราะเล่นแป๊ะ ไล่ต้อน จนนอนซม
ซ้ำถล่ม จมดิน แทบดิ้นตาย

เอ้า..พี่น้อง ผองเรา มาเข้าชื่อ
มาช่วยซื้อ สั่งจอง มีของใหม่
เสื้อลูกจีน รักชาติ วาดลวดลาย
ขอเปิดท้าย ขายของ แล้วล่องจุ๊นฯ

วโรทาห์: 8 ส.ค. 51

1 comment:

Anonymous said...

คุณวโรทาห์

You've made my day อีกแล้ว

08-08-08

ขอส่งความระลึกถึงไปยังท่าน (อดีต)นายกทักษิณ และคุณหญิงพจมานที่ปักกิ่งด้วย

ทองแท้ย่อมไม่กลัวไฟ