Sunday, September 28, 2008

ศาลเตี้ย..หรือศาลเพียงตา..มันก็พอกัน

นับตั้งแต่อำมาตย์ใหญ่ ออกอาการบ้าเลือด อาละวาดจนบ้านพังมา 3-4 ปี ถึงวันนี้สภาพของมันกลับพังยับเยิน ยิ่งกว่าซาเล้งซิ่งไปชนสิบล้อ ไพ่เจ๋งๆที่ถือไว้จนเต็มกำมือตั้งแต่แรก ถูกทิ้งออกมาทีละใบๆ จนแทบจะหมดสต็อค สุดท้ายเหลือไพ่เน่าๆอยู่แค่ใบเดียว คือไพ่ตาชั่ง ที่คนดีๆเขาไม่ใช้กัน แต่ในเมื่อสิ้นไร้หนทาง มันก็เลยจำเป็น

ทุกวันนี้ก็งัดตาชั่งออกมาตีกินไปเรื่อยๆ คิดว่าอย่างน้อย คงต่ออายุออกไปได้อีกพักใหญ่ ถัดจากนั้นไปอะไรจะเกิดขึ้น ก็ต้องไปตายเอาดาบหน้า ตอนนี้ก็ได้แต่รอลุ้นกันว่า สุดท้ายแล้ว ตาชั่งจะประคองปีกอำมาตย์ไปจนมุมอยู่ที่ตรงไหน

ในสถานการณ์ที่อำมาตย์กำลังแถกเหงือก ดิ้นพราดๆฟาดหัวฟาดหาง อย่างน่าขนพองสยองเกล้าอยู่นี้ หมู่เราชาวประชาธิปไตย คงได้แต่ท่องคาถาอดทนและทนอดเอาไว้ให้ดี ซึ่งจะว่าไปแล้ว คงไม่น่าจะเกินขีดความสามารถไปซักเท่าไหร่ เพราะว่าแต่ละคนก็ทนเป็นบักอึ้ดอยู่แล้ว ในเมื่อส.เสือใส่เกือกเกิดมาเป็นข้าไพร่ มันก็ต้องอึดกว่าแรดอยู่แล้วเป็นธรรมดา

ต้องยอมรับกันอย่างหน้าซื่อตาใสว่า นอกจากนาฬิกาแล้ว เราก็ไม่มีอาวุธอะไรที่จะไปต่อกรกับมันจริงๆ พูดง่ายๆว่าต้องอาศัยเวลาเป็นอาวุธ ยื้อกันไปให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ หลับตาท่องไว้อย่างเดียวว่า อย่าไปเล่นตามเกมส์มันเด็ดขาด รู้ๆกันอยู่ว่าคนมันเลือดเข้าตาแล้ว ขืนผลีผลามออกไปประมือกับมัน ก็เท่ากับรนหาที่ไปเข้าทางปืนเปล่าๆ

ของมันแน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง ว่าลุงหมักก็ต้องรับไปเต็มๆอยู่แล้ว ในฐานะโต้โผใหญ่ฝ่ายประชาธิปไตย หลังจากที่ก่อนนี้ น้าแม้วก็โดนมาจนอ่วมแล้วอ่วมอีก คิวต่อไปน้าสมชายก็ต้องเตรียมตัวไว้ให้ดี แต่ถึงยังไงก็คงไม่มีใครกลัวอยู่แล้ว เพราะยิ่งโดนหนักเท่าไหร่ ก็เหมือนหล่อหลอมพวกท่าน ให้จ่อคิวขึ้นแท่นเป็นวีรบุรุษในดวงใจ ของชาวไทยผู้รักประชาธิปไตยไปชั่วกาลนาน

สำหรับแฟนๆที่เป็นห่วงเป็นใยลุงหมัก ก็ขอบอกว่าอย่าไปกังวลให้มากนัก เพราะคนอย่างลุงหมัก ถ้ากลัวก็คงไม่มา ในเมื่อกล้ามาก็แสดงว่าไม่กลัว คนที่ผ่านศึกเหนือเสือใต้ ย่ำไปแล้วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ถ้ากลัวคุกแล้วทำให้ถอดใจ มันก็หมดลายกันพอดี ขอให้เชื่อเถอะว่า วันที่ลุงหมักเดินเข้าคุก คือวันประกาศชัยชนะของฝ่ายประชาธิปไตย

ว่า กันตามเนื้อผ้า เมื่อเสียลุงหมักไป แล้วได้น้าสมชายมา ก็นับว่าไม่เลวนัก อย่างน้อยเมื่อเปลี่ยนจากบู๊ล้างผลาญแบบไอ้หนุ่มซิงตึ๊ง มาเป็นอ่อนพลิ้วลู่ลมเหมือนไอ้หนุ่มหมัดเมา ก็เล่นเอาฝ่ายอำมาตย์ถึงกับเหรอหรา พลิกตำรากันแทบมือหงิก

ส่วนใคร ที่กลัวว่า พ่อใหญ่จิ๋วจะมาแอบเนียนเป็นไส้ศึก ก็ขอให้ทำใจให้สบาย เพราะข่าวเขาว่า แม้แต่ป๋าก็ยังปวดหัวมึนตึ้บกับแกไม่หาย เสียงกระซิบจากสี่เสาแว่วมาว่า คนอย่างลูกจิ๋วนี่ ป๋าหละกลัวใจจริงๆ

ขนาดว่าแก่เฒ่าจนป่านนี้แกยังไม่ยอมนิ่ง เดี๋ยวเป็นลูกป๋า เดี๋ยวเป็นพี่แม้ว จะอยู่ฝ่ายไหนก็ไม่เอาให้ชัดไปซะข้าง ขืนผลีผลามใช้ไปเป็นไส้ศึก ยังไม่รู้ว่าแกจะล้วงไส้แม้วมาโชว์ป๋า หรือว่าลากไส้ป๋าไปประเคนแม้ว

"การเมืองใหม่แม่เอ๊ย ร้อนๆจ้า" หลังจากที่หันรีหันขวางอยู่หลายท่า ในที่สุดลุงลองก็นำทางสาวกไปลงเหวด้วยการเมืองสูตรใหม่ ลงมือโขกสับการเมืองเก่า ว่ามันเน่าหนอนชอนไช สูตรน้ำผึ้งผสมถั่งเช่า ยังไม่เร้าใจโก๋ เพราะแม้ว่าจะใส่น้ำผึ้งไปจนเกือบเต็มร้อย แต่ในเมื่อปนเปื้อนฝุ่นผงมาแม้แต่เพียงเล็กหน่อย มันก็ต้องโละทิ้ง แล้วเปลี่ยนสูตรมาชงใหม่

สูตร สำเร็จที่ถือว่าเจ๋งเป้ง คือน้ำผึ้ง 30 ขี้หมา 70 คลุกเคล้าให้เข้ากัน ปั้นเป็นลูกกลอน รับประทานวันละ 3 เวลาหลังอาหาร ชาวประชาธิปไตยแค่ฟังก็ถึงกับอ้วกแตก แต่สำหรับสมุนเผด็จการแล้ว มันช่างหอมกลิ่นขี้หมาอย่าบอกใคร

เจ๋งไม่เจ๋ง ก็ขนาดอธิการ-บ่ดี 24 หน่อ ยังหอนรับกันเซ็งแซ่ เห็นเขาว่าสูตรนี้มันหากินยากนัก ต้องรอทหารเลวลากรถถังออกมาปรุงให้ ถึงจะพอได้กิน อะไรไม่อะไร ขนาดราษฎรโกโรโกโส ยังยกนิ้วขาหน้าแล้วร้องฮ้อ ออกแรงตะกุยหาข้อดีมาได้ตั้ง 7 ข้อ มันต้องอย่างนี้ซิน่า ถึงจะไม่เสียชื่อ นายแพทย์สังเวช บัดสี เจ้าของสมญา ตาแก่หน้ามึน

เอาเถอะ จะเจ๋งหรือจะเจ๊งเดี๋ยวก็รู้ แต่ที่แน่ๆ ทุกครั้งที่เห็นแม่นางโกโรโกโสออกมาติ๊ดชึ่ง ย่อมเป็นสัญญาณว่าฝ่ายอำมาตย์กำลังจะเพลี่ยงพล้ำ

ตั้งแต่ประกาศการเมืองใหม่ออกมา ม็อบแป๊ะกลับออกอาการเป๋ไม่หยุดมาโดยตลอด ไพร่พลในทำเนียบนั้นร่อยหรอไปเห็นๆ ล่าสุดทำสถิติต่ำร้อยไปร้อยเรียบ ก็แน่หละ ใครจะกล้าไปตามมัน ในเมื่อมันเล่นเปลี่ยนเป้าไปมาเป็นว่าเล่น อะไรไม่ว่า ยิ่งเปลี่ยนยิ่งใกล้คุกเข้าไปทุกที

ก็ขนาดว่า ลุงลองยังต้องออกมาแบะท่าอย่างน่าเกลียด ให้น้าสมชายรีบมาเจรจาซะโดยไว ก่อนที่จะไม่มีพันธมิตรให้เจรจา

ช่วงนี้ แนวร่วมเลยฉากออกกันเป็นแถว ไม่ว่าจะเป็นสื่อเสี้ยมที่ชักจะเสี้ยมต่อไปไม่ไหว หรือนักวิชาเกินที่เริ่มจะตบกลับเข้าหาวิชาการทีละรายสองราย ยังไม่นับรวมทหารที่เข็ดขยาดไปตั้งนานแล้ว เหลือทหารเลวไม่กี่ตัวก็ถูกเมกามันเอาปูนหมายหัวไว้เรียบร้อย

แม้แต่เจ้าหนูมาร์คยังไม่ได้รับการยกเว้น น้าบุชขอเข้าพบแล้วตบกบาลไปฉาดใหญ่ บอกว่าให้มันน้อยๆหน่อย เจ้าหนูน้อยมักกะสัน ถ้าไม่เอาประชาธิปไตย ก็นิมนต์ไปอยู่ข้างถนน

ไจรัญ พันบาทพักนี้ก็หายต๋อม ตั้งแต่เปิดพจนานุกรมลากลุงหมักลงมานอนแอ้งแม้ง แต่ตัวเองก็เอาตัวไม่รอด ทุกวันนี้เสียผู้เสียคนจนมองหน้าใครไม่ติด เพราะนอกจากจะทำลายระบบยุติธรรมจนเสียศูนย์แล้ว ยังผ่าไปทุบหม้อข้าวชาวบ้านอีกเป็นโขยง คราวนี้อาจารย์เล็กอาจารย์น้อย จะออกไปขับแท๊กซี่หาลำไพ่พิเศษ ก็ต้องดูทางหนีทีไล่ให้จงดี เพราะว่า...

พอรับเงินจากผู้โดยสารปั๊บ ก็กลายเป็นลูกจ้างในบัดดล

วโรทาห์: 28 ก.ย. 51

Thursday, September 25, 2008

ไล่หมักไป ได้สมชายมา ลูกป๋าก็ยังไม่พ้นขีดอันตราย

กลับมาแล้วพี่น้อง ในที่สุดก็กลับมา หลังจากที่หายทั้งหน้าทั้งตาไปซะตั้งหลายวัน ต้องขอโทษทีที่ไปไม่ลามาไม่ไหว้ และเหนืออื่นใด ต้องขอขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ยังเป็นห่วงเป็นใยกัน เพราะอย่างนี้ เลยทำให้ยักแย่ยักยัน ไปไหนไม่ได้ไกล ยังไงเสียก็ต้องกลับมา

ความจริงก็ไม่ได้มีเรื่องคอขาดบาดตายอะไร เพียงแต่ว่าบทความล่าสุด มีคำว่าฟ้าอยู่แค่เล็กน้อย โดยไม่ได้นึกเฉลียวใจว่า มันดันมากพอที่เว็บใหญ่จะแบนเอา เลยถูกระงับชั่วคราวโดยไม่มีการเตือน แถมด้วยอ๊อปชั่นลากยาวไปถึง 7 ชั่วโคตร เลียนแบบทีวีรูดาก ที่จนป่านนี้ ล่วงเลยไป 3-4 ปี ยังคุ้มครองกันไม่เลิก

หมดกันพอดี มิตรรักแฟนเพลงถูกตัดท่อน้ำเลี้ยงไปเกลี้ยงจ้อย เลยพาลให้เซ็งโคตร ไม่อยากเขียนขึ้นมาดื้อๆ เมื่อรู้ว่าเขียนไปแล้ว แฟนๆทางโน้นจะไม่ได้อ่าน มันก็เลยทำใจลำบาก

พอหายไปนาน เพื่อนๆที่ประชาไทก็ออกตามหา เลยทำให้คิดได้ว่า ถ้าหยุดเขียนไปมันก็เข้าทางอำมาตย์เปล่าๆ รังแต่จะทำให้แมงกะจั๊วเริงร่า ท้าทายอวัยวะเบื้องต่ำหนักข้อเข้าไปอีก สู้กลับมาเขียนต่อยังจะเวิร์คกว่า ถึงจะทำอะไรมันไม่ได้ แต่ได้กวนโอ๊ยให้มันรากเลือด ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยเป็นไหนๆ

พูดไปทำไมมี ว่าแล้วก็ลุยโลด...

นึกถึงลุงหมักทีไร ยังเสียดายไม่เลิกมาถึงวันนี้ ดูมวยดีเชียร์มวยมัน ต้องลุงหมักปะทะสี่เสา ถึงจะเด็ดสะเด่าไปถึงสะดือจุ่น ด้วยสไตล์ไฟเตอร์ เดินหน้าฆ่ามันลูกเดียว ร่ำๆว่ากำลังจะน็อคป๋าคาแข้งอยู่แล้วเชียว ไม่นึกว่ากรรมการมันจะหน้าด้านไปรับจ๊อบมา เปิดพจนานุกรมหาเหตุไล่ลุงหมักลงจากเวทีเอาดื้อๆ เล่นกันด้านๆทื่อๆไม่ต้องมีพิธีรีตอง แต่ประการใด

งานนี้ทำเอาสภากรรมการโลกถึงกับตกตะลึงพรึงเพริด เกิดแรงสั่นสะเทือน 9 ริคเตอร์ สะท้านไปถึงลอนดอน คนทางนั้นพูดหมื่นคำ ยังไม่เท่าทางนี้สาธิตให้ดูเพียงแค่ช็อตเดียว แวดวงกรรมการเมืองผู้ดี ถึงกับออกอุทานประสานเสียงว่า โอว..ไอซี พวกนี้มันเล่นแรง เรื่องขอลี้ภัย ไม่ให้ไม่ได้แล้ว

นี่ยังดีว่าลุงหมักแกรู้แพ้รู้ชนะรู้อภัย ไม่งั้นคงได้เป่านกหวีดให้เลือดนองเป็นแน่แท้ แต่นี่แกยอมหลีกทาง เลือกที่จะเป็นผู้เสียสละ เดินลงจากเวทีอย่างสง่างาม ถือซะว่าทำดีให้เด็กดู ส่วนพวกแก่กะโหลกกะลาจะดูไม่ดูก็ช่างมัน งานนี้เรียกว่าแพ้ทางกรรมการ แต่ชนะใจประชาชนไปเต็มๆ

เอาเป็นว่า ชาวไทยทั้งประเทศ ขอน้อมคารวะวีรบุรุษประชาธิปไตยอีกหนึ่งคน ที่จะถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ไปตราบชั่วกาลนาน ในฐานะที่ยืนหยัดต่อสู้อย่างสมศักดิ์ศรี ช่วยพาประชาธิปไตยไทย ให้รอดพ้นจากปากเหยี่ยวปากกามาได้สำเร็จ เพราะว่าในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนั้น ถ้าไม่ได้คนอย่างลุงหมักมานำทัพ เรื่องราวจะเลวร้ายแค่ไหนก็ยังไม่รู้

คิดดูอีกทีก็ดีเหมือนกัน เมื่อฟันฝ่ามาจนพ้นทางวิบากแล้ว จะผ่องถ่ายให้สิงห์ทางเรียบเข้ามาซิ่งต่อ มันก็เก๋ไปอีกแบบ เพียงแต่ว่า ยังไงก็อดสงสารหมู่มารไม่ได้ กำลังเชิดฉิ่งทิงนองนอยอยู่ดีๆ ดนตรีเปลี่ยนโทน กลับลำมาหวานแหววซะดื้อๆ เล่นเอาเดอะแป๊ะและสหาย ถึงกับทำหน้าไม่ถูก เพราะว่าระบอบแป๊ะนั้น มันออกแบบมาให้ถ่อยสถานเดียว

นายกฯสมชาย ของใหม่แกะกล่อง สรรพคุณเป็นยังไงยังไม่มีใครรู้ แต่ที่แน่ๆ อู้กำเมืองกะได้ แหลงใต้ก็แหล่ม งานนี้เห็นทีแมลงสาบต้องหนาวไปถึงกระดูกเป็นแน่แท้ เอาแค่ลีลาเซิร์ฟๆ ตอนเดินไปแสดงความยินดีกับหนูมาร์ค ที่ยังรักษาตำแหน่งผู้นำฝ่ายค้านไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ก็เก็บคะแนนไปตุนอื้อ ปล่อยให้เด็กม.7 ยืนกัดฟันกรอดๆ ว่ามันน่ายินดีตรงไหน..(วะ)

หลังจากนั้น ยังวาดลวดลายชั้นครู เดินสายเกี้ยเซี้ยประนีประนอมกับพันธมิตร แต่แทนที่จะส่งสารผ่านสื่อไปตามระเบียบ น้าแกเล่นทิ้งทุ่น ตีสายตะแล๊ปแก๊ป ฮ็อตลายน์สายตรงไปคุยทีละตัว ล่อให้โชว์พาวกันไปคนละคุ้งคนละแคว จนฟัดกันนัวเนียแทบว่าจะกัดกันตาย สุดท้าย ไม่ได้เรื่องได้ราว เสียรังวัดไปหลายวา แต่น้าสมชายกลับสะสมคะแนนทิ้งห่างไปเรื่อยๆ

อะไรไม่ว่า แต่เห็นลีลาไหว้สิบทิศแล้ว มันก็ใจแป้วเหมือนกัน กลัวว่าจะเหมือนลุงยุทธขิงแก่ ที่ไหว้ครูสวย รำมวยเก่ง แต่ชกไม่เป็น ได้แต่ป้อไปป้อมา สุดท้ายวัดเอาปลายคางตัวเอง ลงไปชักแหง็กๆ หามลงจากเวทีแทบไม่ทัน

เรื่องอ่อนนอกนั้นพอเห็นกันอยู่ แต่แข็งในนี่ใครจะไปรู้ได้ คงต้องอาศัยไหว้วานคนใกล้ชิด ให้ช่วยสะกิดถามซ้อแดงซักกะหน่อย..ถ้าไม่ถือว่าเป็นการละลาบละล้วงจนเกินไป

เหตุการณ์ข้างหน้า คงต้องลุ้นกันไปช็อตต่อช็อต แต่ข่าวดีตอนนี้คือพันธมิตรนั้นกำลังยอบแยบเต็มที บางเสียงก็ว่ากำลังหาทางลง แต่ความจริงต้องเรียกว่า กำลังหาทางขึ้นจากนรก เพราะว่าพอเสนอการเมืองใหม่เข้ามา เลยกลายเป็นยกระดับการต่อสู้ ขึ้นไปโซ้ยกับประชาชนทั้งประเทศเต็มๆ ยิ่งล่าสุด ได้โซ่ข้อกลางมาช่วยแจม ก็ยิ่งดูไม่จืด

พูดถึงขงเบ้งใครๆก็นับถือ แต่สำหรับขงบื้ออย่างบิ๊กจิ๋ว มีแต่คนส่ายหัว ยิ่งพักหลังมานี่ อาการดื้อยาชักจะปรากฎชัด ขนาดซัดทีเป็นกำมือยังออกตื้อๆเบลอๆ แต่พ่อใหญ่ก็ยังนึกว่าตัวเจ๋ง ยื่นหน้ามาต่อปากต่อคำกับบิ๊กแป๊ะได้จ๋อยๆ..30/70 มันฮาไป ต้องซัก 50/50 มันถึงจะมีเฮ ว่าแล้วก็เดินสายออกมาเกี้ยเซี้ยจนฮาตรึม

เรื่องราวมากมาย สาธยายไม่หมด แต่วันนี้ต้องขอลา วันหน้าค่อยมาว่าใหม่ ก่อนจากขอฝากไว้กันลืม...

!!! ผู้ว่าภิวัฒน์ ต้องประภัสร์ เบอร์ 10 !!!

วโรทาห์: 25 ก.ย. 51

Thursday, September 4, 2008

เย้..ลุงหมักเริ่มตีโต้แล้ว

"ไม่ลาออกหรอกครับ ผมต้องรักษาระบบ" คือวาจาอันหนักแน่น ที่ลั่นออกจากปากบุรุษหมายเลขหนึ่งของประเทศไทย เมื่อเวลาเช้า 7 โมงครึ่งของวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าไปได้ยาดีมาจากไหน ถึงได้หาญกล้าท้ารบ ดับฝันหนุ่มน้อยสาวใหญ่ ที่ตั้งหน้าตั้งตาคอยนายกฯลาออก จนจ๋อยสนิท

แค่นี้แหละที่เราอยากได้ฟังจากปากนายกฯ หลังจากที่อมพระนำมาตั้งนาน จนกองเชียร์อึดอัดหาวเรอไปตามๆกัน นับจากนี้ไปจะได้กินง่ายถ่ายคล่อง ท้องโล่งกันซะที ถ้าพูดอย่างนี้ซะแต่แรกมันก็หมดเรื่องไปแล้ว ปล่อยให้สื่อชั่วมันเต้าข่าวจนชาวบ้าน อุจจาระหดตดอยู่ได้ตั้งหลายวัน

อารมณ์ตรงกันข้ามลิบลับกับฝั่งอำมาตย์ ที่สู้อุตส่าห์ตั้งตารอนายกฯประกาศลาออกแทบตาย พอถึงเวลาเข้าจริง ดันมากลายเป็นประกาศยืนยันว่าไม่ลาออกไปซะฉิบ..ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย เอ๊ย ไม่ลาออก ไม่ยุบสภาฯ ไม่ทิ้งเรือเด็ดขาด คือคำตอบสุดท้าย ที่ทำเอาฝ่ายแป๊ะถึงกับดิ้นพล่าน

พอสิ้นคำประกาศ กองทัพแมลงสาบก็หงายท้องกันเป็นแถวๆ ต่างออกอาการหน้ามืดตาลาย สวิงสวายหัวใจสั่น เหมือนสาวรุ่นใจแตก ที่กำลังแพ้ท้อง เพราะครรภ์แก่เต็มที เวรกรรมละคราวนี้ จะให้ต้องทนทู่ซี้ไปอีกกี่ภพกี่ชาติ ถึงจะพอให้ได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันกันซะที

ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า มาทรมาน..คือเสียงครวญจากฝ่ายมาร ที่ร่วมกันขับร้องหมาหมู่ สอดประสานคอรัสกันเซ็งแซ่ ตัดพ้อต่อว่าลุงหมักที่แสนจะเลือดเย็น แค่ลมปากเป่าเพี้ยงออกมาพรวดเดียว แสงเทียนแห่งความหวัง ที่ริบหรี่ยิ่งกว่าแสงหิ่งห้อยอยู่แล้ว ก็ดับวูบหายวับไปต่อหน้าต่อตา ทำเอาหัวใจน้อยๆแทบจะขาดรอนๆ

จะโทษใครได้ถ้าไม่ใช่สื่อชั่ว ที่ชักจะหน้าด้านไปกันใหญ่ พอหน้ามืดได้ที่ก็เต้าข่าวเอาดื้อๆ กลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องมีมูลฝอยหมาถ่อยมันก็ขี้แล้ว อยู่ดีๆก็ไปลงข่าวเลวๆ ว่านายกฯจะแถลงลาออก เช้าวันที่ 4 เวลา 7 โมงครึ่ง เล่นเอาชาวบ้านถึงกับความดันขึ้นกันเป็นแถวๆ ผิดกับชาวม็อบที่กลับระรี้ระริกขึ้นมาทันตาเห็น

เมื่อคืนแหม็บๆ เห็นข่าวแว๊บๆที่ทำเนียบ หะมาลองกำลังปลุกเซ็กซ์เอ๊ย ปลุกระดมสาวกอยู่เหย็งๆ ว่าให้ทุกคนเฝ้าระวังอาณาเขตของตัวเองให้ดีๆ เพราะมีข่าวว่าตำรวจจะเข้าสลายม็อบ ขอให้พวกเราอย่าหลับอย่านอน ถ้ายันอยู่ได้ตลอดข้ามคืนนี้ พรุ่งนี้เช้าเราก็ชนะแล้ว แต่ไม่บอกว่าจะชนะยังไง

เพิ่งจะมาถึงบางอ้อ ว่าที่แท้ก็หวังว่าลุงหมักจะลาออกนี่เอง ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็คงต้องนั่งเสียวกันต่อไป

ว่าก็ว่าเถอะ ตั้งแต่รู้จักลุงหมักมา เพิ่งจะเห็นทำอะไรเข้าตากรรมการก็คราวนี้แหละ ถือได้ว่ามาถูกทางเป๊ะๆแล้ว มันต้องอย่างนี้ ไม่ใช่ปล่อยให้สื่อชั่วมันถล่มเอาฝ่ายเดียว ในเมื่อเราถือไพ่เหนือกว่า ตรงที่ลุงหมักพูดทีไรใครๆก็ต้องฟัง อาศัยจังหวะนี้ ตระเวณพูดมันไปเรื่อยๆ ดูซิว่าเสียงใครจะดังกว่ากัน

นี่ก็ประเดิมเอาฤกษ์เอาชัยไปแล้ว จบจากรายการ บ่าย 2 มีนัดไปให้วีระ ธีรภัทรซักถามทางวิทยุ คงอารามคาใจที่นายปากด็อกคนนี้ไล่ยำหมอเลี๊ยบเมื่อคืน เลยต้องท้าดวลกันหน่อย ถือว่าวินวินกันทั้งคู่ ลุงหมักได้พูด ลุงปากหะมาก็ได้ดัง แค่ลุงหมักโฆษณาให้ฟรีๆ แค่นี้ชาวบ้านก็ควานหาคลื่นกันให้ควั่ก

เล่นกันให้ถึงที่สุดเลยลุงหมัก มีอย่างที่ไหน เขามีแต่ประชาชนต่อสู้เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากระบอบเผด็จการ ไปสู่ระบอบประชาธิปไตย แต่ประเทศบ้าบอประเทศนี้ ดันมีประชาชนออกมาประท้วงเพื่อปลดปล่อยจากระบอบประชาธิปไตย กลับไปสู่อ้อมกอดเผด็จการ

นับวันมันจะบ้ากันไปใหญ่ นี่เห็นว่าต่างชาติก็จ้องมองกันตาแป๋ว ดูซิว่ามันจะบ้ากันไปถึงไหน ถ้าเกิดรัฐบาลประชาธิปไตยต้องลาออก เพราะแรงกดดันของสมุนเผด็จการ รับรองไำด้ว่าต้องดูไม่จืด ประชาชาติฝ่ายประชาธิปไตย มีหวังรวมหัวกันบอยคอตเหมือนตอนปฏิวัติแน่ อย่านึกว่าจะทำเนียนตบตาเขาได้

ประจวบเหมาะกับเวลานี้ ฝ่ายอำมาตย์กำลังพยายาม จะเผด็จศึกให้เด็ดขาดโดยเร็ว ด้วยรู้อยู่แก่ใจว่า ถ้าลากยาวไปถึงสิ้นกันยา พวกหมาหมู่ก็สิ้นใจ เพราะนายทหารตามโผใหม่เข้ารับหน้าที่ พร้อมกับที่นายตำรวจฝ่ายประชาธิปไตย ก็ดาหน้าขึ้นกันเป็นแผง รอถึงเวลานั้นก็ไม่มีที่ให้ม็อบยืนกันแล้ว

ตอนนี้ดูเหมือนว่าฝ่ายแป๊ะยิ่งดิ้นก็ยิ่งเข้าเนื้อ ลุงหมักยังไม่ลืมขอบคุณรัฐวิสาหกิจ ที่ไม่ยอมร่วมมือกับฝ่ายชั่วทำลายชาติ ถึงสื่อจะช่วยลุ้นช่วยเชียร์ยังไงก็ดึงไม่ขึ้น เพราะชาวบ้านเขาเดือดร้อนกันสุดๆแล้ว ดีไม่ดีพวกสื่อเองนั่นแหละจะโดนตื้บเข้าสักวัน

หลังจากที่หดหู่จากข่าวที่ฝ่ายประชาธิปไตย ต้องสังเวยชีวิตให้กับพวกกเรวฬากอยู่หลายวัน ได้ฟังลุงหมักพูดวันนี้ค่อยสบายใจหน่อย เลยต้องขอเชียร์ลุงหมักให้ยันมันไว้ให้ถึงที่สุด อย่าไปฆ่าไปแกงมัน แต่อย่าลืมพูดให้มากเข้าไว้ แล้วรอให้มันตายซากไปเอง รับรองว่างานนี้ไม่มีวันได้ผุดได้เกิด

วันนี้ขอตบท้ายด้วยวาทะเด็ดของนายกฯ ที่เหน็บเอาสื่อชั่วจนหน้าแหกหมอไม่รับเย็บว่า..

ขอแสดงความผิดหวังต่อท่านทั้งหลายที่เตรียมการมาทำข่าวนายกฯลาออก..ฮ่าๆๆๆ

วโรทาห์: 4 ก.ย. 51