Wednesday, August 22, 2007

พลังประชาชน

๏ สร้างพรรคจนยิ่งใหญ่ ไทยรักไทย อันเลื่องชื่อ
สมองและสองมือ ช่วยนำไทย ให้โผผิน
สองตานั้นเบิ่งดาว แต่สองเท้า ยังติดดิน
เขาหรือคือทักษิณ ที่รากหญ้า ยังอาลัย
๏ วันนี้ไม่มีเขา แต่ชาวเรา ไม่ไปไหน
ยังอยู่สู้ต่อไป เพื่อรอวัน มาสานฝัน
สูญสิ้นไทยรักไทย แต่คนไทย ยังรักกัน
จดจ่อคอยรอวัน ได้ฟูมฟัก สร้างพรรคใหม่
๏ พลังประชาชน ที่รวมพล ไทยรักไทย
พลังอันยิ่งใหญ่ ที่เจิดจ้า ท้าแดดฝน
พลังที่ขลังเข้ม มาเติมเต็ม พลังพล
พลังประชาชน พลังรัก สามัคคี
๏ เชิดหน้าขึ้นสู้ต่อ ไม่ทดท้อ ไม่ถอยหนี
ทะยานสู่เสรี ดุจวิหค ที่ผกเหิน
แรงกายแม้อ่อนล้า แต่สองขา ยังก้าวเดิน
หุบเหวหรือแนวเนิน เผชิญหน้า จะฝ่าฟัน
๏ ภูเขาจะขวางหน้า แม้ภูผา จะขวางกั้น
เพียงเรารวมใจกัน จะกี่ด่าน ก็ผ่านไหว
เสรีที่โหยหา คือประชา ธิปไตย
ตัวตนของคนไท ที่ฝังไว้ ในวิญญาณ
๏ ประชารวมพลัง เพื่อหยุดยั้ง เผด็จการ
ปวงชนผู้กล้าหาญ จะร่วมแรง ทุกแห่งหน
ย่างก้าวกันต่อไป เพื่อนำไทย ให้ทันคน
พลังประชาชน คือความหวัง พลังไทย

วโรทาห์ (๒๒ สิงหาคม ๒๕๕๐)

Sunday, August 12, 2007

แดงโหวตโน

๏ สีแดงดั่งสีชาด คือประกาศ ว่าโหวตโน
ขาใหญ่หรือวัยโจ๋ ก็โหวตโน ใช่โนโหวต
กากบาทในช่องขวา แล้วหย่อนใส่ ในหีบโลด
ธรรมนูญของคนโฉด เอาคืนไป เราไม่รับ
๏ รัฐธรรมนูญ ปีห้าศูนย์ มันสับปลับ
เนื้อหาก็ถอยกลับ มันสอดใส้ ใส่ยาพิษ
กบถมีโทษหนัก ยังยกให้ ไม่เอาผิด
หมกเม็ดกันมิดชิด ของปิดไว้ ไม่ดีแน่
๏ ข่มขู่และขืนใจ ให้รับก่อน ค่อยย้อนแก้
ใจมันนั้นกลัวแพ้ เพราะสีแดง นั้นแดงเถือก
เลือกตั้งต้องมีแน่ ถึงโหวตแพ้ ก็ต้องเลือก
สอเสือมาใส่เกือก ทำสิ่งใด ไม่ยั้งคิด
๏ สิบเก้าสิงหาคม ต้องเกลียวกลม ไปใช้สิทธิ
สีแดงอันแรงฤทธิ์ ปกาศิต ของปวงชน
จำใส่กะโหลกหนา วันข้างหน้า อย่ามาปล้น
เลือดแดงอันแดงข้น คือเลือดคน ที่เป็นไท
๏ สีแดงดั่งเลือดสาด เหมือนสีชาด มาสาดใส่
กลั่นออกมาจากใจ เป็นศรีชาติ ประกาศก้อง
ประชาธิปไตย ต้องเดินไป ตามครรลอง
เผด็จการอย่าผยอง มาชี้นำ ให้ทำตาม

วโรทาห์ (๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๐)

Wednesday, August 8, 2007

ตะกวดธรรมนูญ

๏ รัฐธรรมนูญ ปีห้าศูนย์ พูลสวัสดิ์
เสร็จสรรพก็จับยัด ให้รับไป ไม่ไถ่ถาม
ใช้เล่ห์เพทุบาย ทั้งใส่ร้าย หมายคุกคาม
ออดอ้อนให้ผ่อนตาม รับไว้ก่อน มาย้อนแก้
๏ รัฐธรรมนูญ ไม่สมบูรณ์ มันไม่แฟร์
รับไปตายแน่ๆ ตอนมาแก้ ต้องหัวหมุน
แก้ได้ยังไงกัน สภานั้น มันพวกคุณ
หาเรื่องให้เคืองขุ่น เอาของเก๊ มาเฉไฉ
๏ ลากตั้งมานั่งร่าง เสียเงินจ้าง มา-กร่างใส่
ร่างไปถ่มถุยไป หัวหน้ากุ๊ย คุยทับถม
สภาอันทรงเกียรติ ติดเสนียด เหม็นอาจม
ปากพล่อยคอยถล่ม ด่าว่าเขา จนเข้าตัว
๏ ยัดใส้นิรโทษ ช่วยคนโฉด โปรดคนชั่ว
ออกกฎมาคุ้มหัว ให้ตีชิง แล้วชิ่งหนี
โจษจันกันไปทั่ว คนทำชั่ว กลับได้ดี
เกษมสุขเปรมปรีย์ ได้สืบต่อ ท่ออำนาจ
๏ เขียนมาหน้าด้านๆ วางรากฐาน ให้อำมาตย์
หมกเม็ดสะเด็ดยาด ชูอำมาตย์ พิฆาตไพร่
อำนาจอันหอมหวาน ลิ้มมานาน จนติดใจ
โอกาสพลันเปิดให้ ไม่รีบคว้า ท่าจะชวด
๏ อำนาจของตะกวด โดยตะกวด เพื่อตะกวด
คุยโตโม้โอ้อวด จอมตะกวด สภาร่าง
ตะกวด-ธิปไตย หมารับใช้ พวกขุนนาง
ไม่สนคนชั้นล่าง ตะกวดร้าย ไม่ตายดี

วโรทาห์ (๘ สิงหาคม ๒๕๕๐)