Wednesday, March 21, 2007

นายกฯในดวงใจ

. ตะวันลับขอบฟ้า หมู่นกกา กลับรังนอน
ฝืนหลับยามพักผ่อน ใจอาวรณ์ ถวิลหา
นายกฯในดวงใจ มิทันไร มาไคลคลา
สุดแสนเวทนา ต้องร้างลา อยู่แดนไกล
. ป่านนี้ท่านคงเศร้า เหมือนดั่งเรา เฝ้าโหยหา
อยู่เดียวเปลี่ยวเอกา คงเหว่ว้า จะหาไหน
เคยทุกข์สุขร่วมกัน บัดนี้พลัน มลายไป
คิดแล้วอยากร้องให้ อีกเมื่อไหร่ จะกลับมา
. พวกเราชาวรากหญ้า ได้ลืมตา ก็เพราะท่าน
ได้พบแสงตะวัน ที่บากบั่น แสวงหา
ตรากตรำสู้ทำงาน เพราะมีท่าน คอยนำพา
จนได้มาเชิดหน้า แหงนมองฟ้า ไม่อายคน
. โอ้ใครไหนกันเล่า ที่คอยเฝ้า อารักขา
เจ็บป่วยช่วยเยียวยา ได้รักษา แม้ขัดสน
ดีกว่าพวกคนชั่ว ไม่เห็นหัว คนยากจน
ยามเจ็บยังต้องทน กระเสือกกระสน จนปัญญา
. นำพาลูกหลานไทย ให้ห่างไกล ยาเสพย์ติด
คนขายท่านเอาผิด ส่วนคนติด ช่วยรักษา
ปราบปรามอิทธิพล คนขี้ฉ้อ พ่อค้ายา
ทรชนไม่หาญกล้า มาบีฑา ข่มเหงเรา
. ผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล ช่วยคนจน ได้ทำกิน
หักกลบลบหนี้สิน ยังเหลือเก็บ พอบรรเทา
ลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องไป กู้ยืมเขา
ส่งเสียลูกหลานเรา เผื่อเติบใหญ่ เป็นผู้นำ
. ความหวังมาพังสิ้น เพราะกังฉิน มันสอพลอ
คิดไปแล้วใจท้อ ใครกันหนอ ช่างก่อกรรม
สุดรักสุดบูชา ไม่นึกว่า จะกล้าทำ
เจ็บนี้จะขอจำ คนใจช้ำ จะจำนาน
. พักผ่อนก่อนนะท่าน เรื่องวันวาน ให้ผ่านไป
ตราบถึงซึ่งวันใหม่ เราคงได้ มาพบกัน
ขอพระจงคุ้มครอง ช่วยปกป้อง จากผองพาล
จนกว่าถึงวันนั้น วันรากหญ้า ตั้งตารอ...

จาก: รากหญ้า คนอาภัพ

วโรทาห์
๖ มีนาคม ๒๕๕๐

สิทธิของกู

๏ ผู้แทน-สิทธิของกู อย่าสู่รู้ กูเลือกใคร
ประชาธิปไตย กูเลือกใคร สิทธิของกู
ไม่ต้องมาสั่งสอน สอนมึงก่อน มาสอนกู
กูโง่กูไม่รู้ กูก็อยู่ ส่วนของกู
๏ ทักษิณ-มันเป็นไง กูอยากได้ เรื่องของกู
ดีชั่วก็ตัวเขา ที่กูเอา เพราะช่วยกู
ไม่ชอบก็อย่าเลือก แต่อย่าเสือก มาด่ากู
ทำเป็นมาสู่รู้ หาว่ากู รู้ไม่ทัน
๏ ไม่ต้องมาช่วยคิด กูมีสิทธิ์ จะคิดเอง
กูรู้ว่ามึงเก่ง อย่าอวดเบ่ง ข่มเหงกัน
ต่างคนก็ต่างอยู่ อย่าสู่รู้ เรื่องของกัน
ตัวใครก็ตัวมัน แยกจากกัน อย่าก่อกวน
๏ พวกกูรู้จักคิด กูมีสิทธิ์ จะเลือกใคร
กูเลือกแต่มึงไล่ จะเอาไง เดี๋ยวเจอสวน
คราวนี้กูเหลืออด พอแพ้โหวต มึงก่อกวน
ดาหน้าออกมาป่วน เที่ยวตีรวน คนของกู
๏ ชิชะไอ้แป๊ะลิ้ม คนหัวหลิม มันเป็นใคร
ที่นี่มันที่ไหน มาทำใหญ่ เดี๋ยวคอยดู
อยู่ได้มึงอยู่ไป พลาดเมื่อไหร่ มึงเจอกู
ก็มึงมันนกรู้ มุดหัวอยู่ แต่ในรู
๏ ไปเลย-คนมันชั่ว ไปสุมหัว ให้ไกลๆ
รถถังติดปืนใหญ่ ที่มึงใช้ มันของกู
อุตส่าห์เจียดเงินให้ ซื้อหาไป สู้ศัตรู
มึงกลับเอามาขู่ ขืนต่อสู้ จะยิงกู
๏ เอาเลยถ้ามึงกล้า หันปืนมา สู้กับกู
มึงตายหรือกูอยู่ ถ้าอยากรู้ มาลองดู
ทหารที่มึงใช้ ไม่ใช่ใคร ลูกหลานกู
แน่จริงออกมาสู้ อย่าหลบอยู่ หลังลูกกู
๏ เจอโจรมึงมุดหนี ทียังงี้ มาทำเบ่ง
เกลียดนักพวกนักเลง ถ้ามึงเก่ง มาเจอกู
พวกกูมันรากหญ้า ลุกขึ้นมา ละน่าดู
ประกาศให้โลกรู้ วันนี้กู ไม่กลัวมึง

วโรทาห์
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๐

Tuesday, March 20, 2007

ยุทธศาสตร์ดับไฟใต้

. เสียงระเบิด ตูมลั่น สั่นประสาท
กัมปนาท กึกก้อง สยองขวัญ
ผู้คนล้ม ท่าวทบ ลงจบกัน
เสียงร้องกรีด หวีดลั่น ใจสั่นรัว
. ปัตตานี ยะลา นราธิวาส
ก่อวินาศ สับสน คนมันชั่ว
ใครจะด่า อย่างไร มันไม่กลัว
ระรานทั่ว ทั้งพุทธคริสต์ อิสลาม
. ไม่ว่าเด็ก ผู้ใหญ่ ชายหรือหญิง
ระดมยิง เข้าใส่ ไม่ไถ่ถาม
ทั้งชาวสวน ชาวไร่ ใครก็ตาม
พวกใจทราม ตามฆ่า ไม่ปราณี
. หน้าโรงเรียน หมู่บ้าน ร้านตลาด
มันอุกอาจ ประกบยิง แล้ววิ่งหนี
พอจวนตัว เข้าหลบบัง หลังสตรี
น่าบัดสี พวกขี้ขลาด ชาติกิ้งกือ
. ผู้นำใหม่ โยธา มากอบกู้
ให้มันรู้ ทหารใหญ่ ใครกล้าหือ
พอพบหมู่ คนพาล เคยต้านฮือ
ประนมมือ นอบนบ อภิวันท์
. ท่านโจรี โจรา ข้าขอโทษ
ขอได้โปรด หันมา สามานย์ฉันท์
เรื่องวันก่อน คนเก่า เขาทำกัน
ล่วงเกินท่าน ให้โกรธ ขอโทษแทน
. อีกเงินตรา สารพัด จะจัดให้
ปลอบขวัญไป อย่างงาม สักสามแสน
แม้จะน้อย ด้อยค่า อย่าดูแคลน
นึกว่าแทน ไมตรี มีน้ำใจ
. พวกโจรไพร ได้ฟัง นั่งหัวร่อ
ใครกันหนอ อัปรีย์ นี่ไฉน
ยุทธศาสตร์ วิปริต คิดได้ไง
รับเงินไว้ แล้วไล่ล่า ฆ่าต่อไป

วโรทาห์
๒ มีนาคม ๒๕๕๐

พันธมิตร

. ฟังเสียงโห่ สามลา เวลาค่ำ
แลเสียงย่ำ กลองศึก ระทึกขวัญ
กัมปนาท ผาดโผน โจนทะยาน
เห็นหมู่มาร ร่านริก ระเริงเมือง
. บังอาจอ้าง บัญชาฟ้า มาเคลื่อนไหว
สะกดให้ คนเชื่อ ด้วยเสื้อเหลือง
กล้าคิดอ่าน การร้าย ให้ขุ่นเคือง
ระคายเบื้อง ยุคลบาท นาถบดินทร์
. ศีรษะหลิม ถือพัด สะบัดโบก
ขับสาวก ออกไป ไล่ทักษิณ
ใครจะห้าม อย่างไร ไม่ยลยิน
ล้างให้สิ้น ศัตรูข้า ใครอย่าบัง
. แม้นใครคิด ขวางข้า อย่าได้หมาย
มันต้องตาย ไม่มี ที่จะฝัง
มันบังอาจ ขัดข้า ช่างน่าชัง
เอาไปฝัง ยังไม่หนำ ต้องทำลาย
. ตักอุทก ยกมา เพียงห้าขัน
ชำระกาย เสร็จพลัน แล้วผันผาย
เข้ารวมหมู่ คนชั่ว ไม่กลัวตาย
มหาร้าย ทุศีล แต่กินเจ
. ทั้งพิภพ โยธา กันมาช่วย
สมศักดิ์ด้วย ช่วยกัน ไม่หันเห
สุริยะ สดใส ไม่โลเล
มาร่วมเฮ เหยียบมัน ให้บรรลัย
. อาทิตย์ลา ผ่านพ้น ฝนก็ตก
หลั่งอุทก ลมอู้ ขี้หมูไหล
ยินแต่เสียง อึงอื้อ ระบือไกล
หมู่จัญไร พลันพบ บรรจบกัน

วโรทาห์
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐

Monday, March 19, 2007

ผู้สูงศักดิ์

. ผู้สูงศักดิ์ ศักดิ์สูง ผู้บุญหนัก
ใครรู้จัก ว่าศักดิ์สูง ดังฝูงหงส์
ศักดินา เทียมเจ้า ทุกเผ่าพงศ์
เกียรติดำรง วงศ์ภักดิ์ ศักดินา
. แม้นไม่นอบ น้อมหา สามิภักดิ์
ผู้สูงศักดิ์ จักไล่ ไปลงผา
ถีบอศุภ ทิ้งลง ในคงคา
ให้มัจฉา กัดกิน ทึ้งอินทรีย์
. ฤทธิเดช เกรียงไกร ไปทั่วหล้า
หมู่ปัจจา อมิตร ต้องคิดหนี
กระทืบบาท ผาดแผลง แรงฤทธี
ดูเป็นศรี มีสง่า พวกห่ากิน
. เมื่ออาทิตย์ สาดแสง อันแรงกล้า
ปวงประชา รวมหมู่ ดั่งภูหิน
ยังกู่ก้อง ร้องด่า เป็นอาจิณ
เฝ้าถวิล หาศักดิ์ หนักแผ่นดิน
. เมื่อกำเนิด เกิดมา ในหล้าโลก
ก็ทุกข์โศก สุขสันต์ เหมือนกันสิ้น
ถึงศักดิ์สูง สุดเยี่ยม เทียมเมฆินทร์
ยังด่าวดิ้น ผินสู่ ประตูเมรุ
. เมื่อสังขาร ยังอยู่ ก็ดูสวย
พอมอดม้วย นานเข้า ก็เน่าเหม็น
ยังแต่ชื่อ ลือเล่า ทุกเช้าเย็น
สุดแต่เวร กรรมเก่า ที่เราทำ
. องค์ปิยะ พระองค์ ทรงเลิกทาส
ยังบังอาจ เพรียกหา มันน่าขำ
ใยไม่หัน หลังสู่ ลู่ทางธรรม
เฝ้าก่อกรรม ทำเวร ไม่เห็นงาม
. ทั้งรากหญ้า รากแก้ว แล้วรากเหง้า
คือพวกเรา เนาว์อยู่ คู่สยาม
รวมพลัง พี่น้อง ป้องเขตคาม
ให้สยาม นามอยู่ คู่โลกา

วโรทาห์
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐