ทักษิณจะกลับมาแน่ พร้อมความยุติธรรมที่ฟื้นคืน

มหาบุรุษนั้น เมื่อขยับตัวคราใด ย่อมสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งแผ่นดิน ทันทีที่ทักษิณตัดสินใจ ฉากออกไปจากสมรภูมินรกอันสุดแสนโสมม อุณหภูมิการเมืองที่กำลังเดือดพล่าน จนร่ำ่ๆว่าจะเกิดสงครามกลางเมืองอยู่รอมร่อ ก็ลดลงฮวบฮาบ ราวกับถูกสาดด้วยน้ำแข็งจากขั้วโลก

ระบอบอำมาตย์นั้นแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าทักษิณจะกล้าเดินหมากนี้ เหตุเพราะมันสุ่มเสี่ยงเกินไป ต่อการถูกตราหน้าไปชั่วชีวิต ว่าเป็นอาชญากรที่หลบหนีอาญาบ้านเมือง แต่พวกเขากลับลืมคิดไปว่า ถ้าถูกไล่ต้อนจนถึงมุมอับ มันก็คุ้มเกินคุ้มที่จะเสี่ยง

และผลที่ออกมา ก็เป็นที่น่าพอใจสำหรับระบอบทักษิณ เพราะว่าเมื่อบวกลบคูณหารออกมาแล้ว ดุลย์แ่ห่งบารมีไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อย จำนวนคนที่เกลียดทักษิณไม่ได้เพิ่มขึ้น ในขณะที่คนรักทักษิณก็ไม่ได้ลดลง แต่คะแนนสงสารนั้นกลับท่วมท้นทวีคูณ

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่อยู่ตรงกลางจริงๆ ก็เริ่มจะหันมามอง และให้ความสนใจอย่างจริงจังว่า มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ กับระบบยุติธรรมของบ้านเมือง

สมมติฐานนี้ได้รับการพิสูจน์อีกครั้งหนึ่ง เมื่อฝ่ายอำมาตย์เร่งรีบออกหมายจับ แล้วเผยแพร่ประจานไปทั่วประเทศ โดยคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยม ว่าจะเกิดกระแสสาปแช่งทักษิณอย่างรุนแรง แต่ผลตอบรับกลับตรงกันข้าม เพราะนอกจากไม่ทำให้คนเกลียดแล้ว ยังเกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ว่า น่าจะเกินเหตุไปหรือเปล่า

นี่จึงเป็นสาเหตุที่ระบอบอำมาตย์ ออกอาการงุ่นง่านอย่างเห็นได้ชัด เพราะโอกาสกำจัดทักษิณนั้นแทบจะเป็นศูนย์ไปแล้ว เนื่องจากระบบไม่ได้ถูกออกแบบมาให้เล่นเกมส์ยืดเยื้อ อีกทั้งอายุขัยนายใหญ่ก็เหลือน้อยเต็มที เมื่อพลาดพลั้งทำให้ไก่ตื่นไปซะแล้ว คิดจะตะล่อมกลับมาใหม่ คงไม่ง่ายเหมือนเดิม

เมื่อนายกฯของชาวรากหญ้า ดึงตัวเองออกมาจากเกมส์ กลไกทุกอย่างที่กำลังเดินเครื่องทำลายเขาอย่างเมามัน ก็แทบจะกลายเป็นเศษเหล็กไปในทันที โดยเฉพาะกลไกข้างถนนอย่างม็อบพันธมิตร ที่หล่อเลี้ยงด้วยเงินทองจำนวนมหาศาล แต่กลับเพาะศัตรูมากกว่าสร้างมิตร

แม้แต่กลไกตุลาการก็หมดความหมายโดยสิ้นเชิง เมื่อนำตัวจำเลยมาขึ้นศาลไทยไม่ได้ กระบวนการดำเนินคดีทางอาญาย่อมต้องชะงักงันไปตามระเบียบ ถ้าจะฝืนดื้อดึงพิจารณาลับหลังจำเลยไป ก็ต้องพร้อมที่จะรับผลที่จะตามมาในอนาคต ทุกวันนี้จึงเหลือแต่เพียงองค์กรอิสระ ที่ยังหลับหูหลับตา เต้นแร้งเต้นกากันอยู่ เพราะความไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายภาคหน้า

โดยสัญชาตญานของสัตว์โลก ถ้าไม่ยึดมั่นถือมั่น ว่ามีตัวเราของเรา ก็จะไม่เกิดความรักตัวกลัวตาย ไม่อาจรักษาชีวิตไว้ ให้รอดพ้นจากปากเหยี่ยวปากกา จนกว่าจะสิ้นอายุขัย แต่ในเวลาเดียวกัน เจ้าความยึดมั่นถือมั่น ก็ดันมาทำให้คนลืมตายไปซะฉิบ อย่างที่ลุงกล้าฯ กำลังท้านรกอยู่เหย็งๆ

เพราะอุปาทานแท้ๆ เลยทำให้หลงไปว่า อำนาจจะอยู่กับฝ่ายตัวตราบชั่วฟ้าดินสลาย ไม่เคยสำเหนียกแม้สักนิดว่า สรรพสิ่งนั้นล้วนเป็นอนิจจัง คนที่คุ้มกะลาหัวเราอยู่ทุกวันนี้ ยังไม่อาจรู้ได้เลยว่า มัจจุราชจะมาลากคอไปในวันไหน เมื่อฟ้าเปลี่ยนสี คดีจะถูกรื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ ใครทำอะไรไว้คงจะได้เห็นกัน ถึงเวลานั้น ไม่ว่าปู่กล้าฯจะอายุเท่าไหร่ ก็ต้องใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ในคุก

จะว่าถูกบังคับก็ไม่ได้ ดูอย่างป้าสดแกยังไม่เห็นมีปัญหา ขนาดพลาดท่าถูกผีแขกมันเข้าสิง พาเป๋ออกนอกลู่นอกทางไปตั้งหลายโยชน์ แต่พอหลุดพ้นจากมนต์ดำ แกยังตบเข้าทางตรงโดยไม่ลังเล กลายเป็นเพื่อนซี้กับกกต.สมชัย ที่ยืนตรงแหน็ว เสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอด ขนาดสุภาพสตรียังกล้าหาญซะขนาดนั้น ถ้าลุงกล้าฯจะไม่รู้สึกอายมั่ง ก็ให้มันรู้ไป

อยู่ๆหาเรื่องไปอายัติทรัพย์เขาไว้โดยไม่มีเหตุผล พอคดีชะงักไป กลายเป็นรับฝากทรัพย์เอามาแช่แข็งไว้เฉยๆ แถมยังต้องเสียดอกเบี้ยให้เจ้าทรัพย์อีกต่างหาก ความเสียหายเหล่านี้ใครจะรับผิดชอบ พวกที่โลภมากอยากได้ทรัพย์สินคนอื่นไปฟรีๆ น่าจะยับยั้งชั่งใจให้จงหนัก ไม่เช่นนั้น...

อาจจะพากันซวยไปชั่วลูกชั่วหลาน

วโรทาห์: 19 ส.ค. 51