ฤาจะถึงคราว..ที่ประชาชน..ต้องออกหน้าเอง

แต่ไหนแต่ไรมา เคยแต่สงสัยอยู่ตะหงิดๆ ว่าทำไมถ้าประชาธิปัตย์ไม่ได้เป็นรัฐบาล มันต้องให้มีอันเป็นไปทุกทีซีน่า ไล่มาตั้งแต่รัฐบาลน้าชาติโนพร็อบเบล้ม ลุงเติ้งมังกรเตี้ย แล้วก็ลุงจิ๋วหวานเจี๊ยบ หรือแม้แต่รัฐบาลทักกี้ที่ได้รับเลือกตั้งมาอย่างถล่มทลาย จนกระทั่งลุงหมักชิมไปบ่นไปก็ไม่มีเว้น

ทุกรัฐบาลที่ว่ามา ล้วนประสบปัญหาเดียวกัน คือถูกไล่ต้อนโดยกลุ่มก๊วน ที่ไม่รู้ว่าผุดมาจากนรกขุมไหน ดาหน้ามาจากทางโน้นทางนี้ ทุกทิศทุกทางเต็มไปหมด ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเซ็งแซ่ ขับไล่ไสส่งรัฐบาลของประชาชน ให้ลาออกไป เพื่อที่พรรคของคนใต้จะได้เข้าเสียบเป็นหัวหน้ารัฐบาล

สารพัดข้อหาที่จะประเคนใส่ โดยมีสื่อชั่วคอยตีปี๊บเติมไฟใส่เชื้อ แหกตาชาวบ้านให้หลงทิศหลงทางไปจนหลงเชื่อ เพื่อสร้างกระแสขับไล่รัฐบาล เป็นการเปิดทางให้พวกมัน

ข้อหาซื้อเสียงนั้นของตาย ถึงขนาดว่าตื่นเช้าขึ้นมา ก่อนแปรงฟันยังต้องแหกปากว่าซื้อเสียงไว้ก่อน หลังจากนั้น ทั้งวันก็เต็มไปด้วยการใส่ร้ายป้ายสี ไม่ว่าจะเป็นคอรัปชั่น ถอนทุน ไม่มีประสิทธิภาพในการทำงาน สารพัดสารเพ เรียกว่าไม่มีดีซักอย่าง ว่างั้นเหอะ

เจออย่างน้าชาตินี่แกแข็งโป๊ก ทำให้ต้องเลยเถิดถึงลงไม้ลงมือกัน ขนาดส่งสารล้านฉบับไปเชิญลุงสุจินดาออกมาเอ๊กเซอร์ไซส์ ถึงจะเอาอยู่ แต่รายลุงเติ้งนี่ถือว่าดื้อปานกลาง แค่ขุดเตี่ยขึ้นมาด่ากลางสภา ก็ยอมยกธงขาวแล้ว เสียดายว่าดันมาผิดคิวไปหน่อย ตอนที่แกเลือกยุบสภา แทนที่จะลาออก พรรคของนายหัว เลยต้องกินแห้วไปพักใหญ่

อย่างลุงจิ๋วขวัญอ่อนนี่กินนิ่ม แค่ส่งกุ๊ยข้างถนนไม่กี่ตัว ไปเย้วๆอยู่แถวสีลม แป๊บเดียวแกก็ถอดใจลาออกไปดื้อๆ นายหัวเลยสบายแฮ แค่ล้วงเอางูเห่ามาไม่กี่ตัวก็ตั้งรัฐบาลได้ แล้วสื่อเลวก็อุ้มสมให้ปู้ยี่ปู้ยำ ทำลายเศรษฐกิจของชาติไปจนครบเทอม

มาถึงคิวน้าทัก แกแข็งโป๊กยิ่งกว่าน้าชาติซะอีก เลยต้องเผาบ้านเผาเมืองจนวินาศสันตะโร เพื่อที่จะไล่คนคนเดียวให้ออกไป จะได้เอาแมลงสาบเข้ามาเสียบแทน เสียดายที่ความขัดข้องทางเท็คนิคเพียงเล็กน้อย ก็เปิดช่องให้ประชาชนส่วนใหญ่ อุ้มลุงหมักแทรกตัวเข้ามาเสียบจึ๊ก ทำให้ฝ่ายอำมาตย์ต้องเหนื่อยยาวมาจนถึงปัจจุบัน

มาวันนี้ ยังจะเหลืออะไรให้สงสัยกันอีก ก็ลงทุนแก้ผ้าเล่นกันโต้งๆซะขนาดนั้น ถ้ายังแปลไม่ออกก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

เมื่อเจอการต้านทานจากพลังมหาประชาชน แทนที่จะยอมรามือ พวกเผด็จการกลับตัดสินใจสู้ยิบตา ทั้งสื่อชั่ว พรรคเลว นักวิชาการร้าย ผู้เฒ่าจอมแหล และข้าราชการนอกคอกทั้งหลาย ที่แฝงตัวเป็นอีแอบหากินอยู่ในแทบทุกองค์กร ถึงเวลาต้องเปิดหน้าออกมาช่วยเย่อ อย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ไม่้ให้ได้ชื่อว่าเลี้ยงเสียข้าวสุก

ขนาดว่าองค์กรที่ต้องรักษาความเป็นกลางอย่างเข้มงวด มันยังลงมาเล่นด้วย โดยไม่สนใจว่าประชาคมโลก เขาจะงงเต้กกันแค่ไหน เอาเหอะ..ในเมื่อจะเอากันอย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรจะพูดกันอีกแล้ว อยากทำอะไรก็ทำไป แต่จะให้ประชาชนส่วนใหญ่ ก้มหัวให้คนส่วนน้อยนั้น ต่อให้ฝันให้ตายก็ไม่มีวันเป็นจริง

ครั้งนี้บอกได้เลยว่าไม่เหมือนครั้งก่อนๆแล้ว ไม่ว่าจะเอายังไงก็ถึงไหนถึงกัน ในเมื่อมาถึงจุดนี้มันก็ต้องสู้กันยิบตา เอ็งคนข้าก็คน ต่อให้เหาะเหินเดินอากาศมา ก็อย่าหวังว่าจะมีใครยอมใคร

ณ.ขณะนี้ รัฐบาลเอาไปอ้างได้เลย ว่ารับมอบอำนาจมาจากประชาชน เพื่อปราบทุกข์เข็ญของแผ่นดิน ทุกอย่างอยู่ในกำมือของลุงหมักแล้ว ประสบการณ์อันโชกโชน และสายสัมพันธ์อันแนบแน่นกับพลังลึกลับ ต้องถูกนำมาใช้อย่างเต็มที่ เพื่อต้านทานขุมกำลังฝ่ายอนาธิปไตย แม้ว่ามันจะหยั่งรากฝังลึกจนยากที่จะรับมือก็ตาม

ขอส่งกำลังใจให้ลุงหมัก ทำงานต่อไปให้เต็มที่ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ในเมื่อมันจะเอาให้ได้เราก็ต้องต้านให้อยู่ ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น พวกเราจะไม่โทษลุงหมักแม้แต่คำเดียว

สุดท้าย ถ้าเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ ลุงหมักก็แค่ถอยฉากออกไป ปล่อยวางเอาไว้ ให้ประชาชนออกมาจัดการกันเอง ถ้าเลือดจะนองท้องช้าง ก็คงเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนมันจะเข้าทางทหารฝ่ายไหน ก็ต้องลุ้นไปตายเอาดาบหน้า ถ้าจะให้จบอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด มันก็เหลือทางนี้ทางเดียวจริงๆ

ในเมื่อไม่เอากติกากัน ก็ต่างหันมาใช้กฎหมู่..ใครอยู่ใครไปจะได้รู้กันซะที

วโรทาห์: 31 ส.ค. 51