อุแม่เจ้า่..1 พฤศจิกา..แดง..เถือก..ทั้งราชมังคลาฯ

ผ่านไปแล้วอย่าง ยิ่งใหญ่อลังการ ด้วยสถิติผู้เข้าร่วมงานนับแสนของจริง สีแดงพรั่งพรูสู่ราชมังคลากีฬาสถาน ในงานความจริงวันนี้สัญจรครั้งที่ 2 ทำเอารายการความเท็จวันนั้นสัญจรครั้งที่ร้อยกว่า ณ.ทำเนียบผีสิง ถึงกับซึมจ๋อยเป็นป่าช้าร้าง

คนแล้วคนเล่าที่เติมลงไปในชามอ่างยักษ์ เต็มแล้วเต็มอีกจนล้นทะลักออกมานอกยกทรง ความคึกคักระดับนี้ ถ้าเทียบกับปักกิ่งเกมส์คงไม่หนีกันเท่าไหร่

ทุกทิศทั่วไทยต่างหลั่ง ไหลมายังจุดรวมศูนย์ ณ.สนามกีฬาขนาด 6 หมื่น 5 พันที่นั่ง ยังไม่รวมที่ยืน พอคืน 31 ตุลา พี่ป้าน้าอาชาวตจว. ก็คึกคักกันสุดขีด บ้านใครบ้านมันไปรวมกันที่จุดนัดพบ ขึ้นรถได้ก็เต็มออก..เต็มออก บ่ายหน้าสู่กรุงเทพฯเมืองฟ้าอมร มหานครแห่งความหลอกลวง

งานประชุมวิสามัญผู้ถือหุ้นประเทศไทยทั้งที น้อยกว่านี้จะได้ยังไงกัน

ถ้า จะเรียกว่าวันแดงเถือกก็ไม่น่าจะผิด เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหน อะไรๆก็แดงไปหมด ไม่แดงไม่มา ถ้ามาต้องแดง ขนาดตำรวจจราจร ที่คอยอำนวยความสะดวกตามรายทาง ชุดสีกากีแท้ๆ แต่หัวใจยังแดง ไม่ต้องพูดถึงเจ๊ดา ที่แม้แต่ผมยังย้อมซะแดง ทำให้ไม่อยากจะคิดเลยเถิด ว่าจะมีอะไรที่ยังไม่แดงอีก

รายงานอากาศบอกว่า กรุงเทพมหานครจะมีฝนฟ้าคะนอง 70% ของพื้นที่ ฟังแล้วค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย อุตุฯว่ามาอย่างนี้ แสดงว่าหวยจะออกตรงข้าม แล้วก็เป็นไปตามคาด แดงแดดแผดเปรี้ยง จนแทบจะอกแตกตาย แต่แทนที่คุณยายสีแดงจะรับบทลมใส่ กลับกลายเป็นผู้เฒ่าบ้าดี บ้านเสา 4 ต้น ที่เรียกหายาลม ยาดม ยาหม่องกันให้วุ่น เพราะสีแดงแยงตา จนตาร้อนวาบๆ

สันติอหิงสาของแท้ รับรองคุณภาพโดยมหาตมะคานธี ยืนยันโดยพิราบขาวที่บินโฉบมาแท๊งค์กิ้วอยู่หลายรอบ ผิดกับทำเนียบเน่าที่แร้งบินกันให้ว่อน งานนี้งดเว้นอาวุธและอุปกรณ์กีฬาทุกชนิด แม้แต่ไม่จิ้มฟันยังต้องซุกเก็บไว้ที่บ้าน ไม่มีปืนผาหน้าไม้ หนังสติ๊ก คมแฝก หรือระเบิดปิงปอง ยกเว้นตีนตบอย่างเดียว ที่คุณแม่ขอร้อง ถ้ายังไม่ได้ใช้ตบใคร ก็ยังไม่ถือว่าเป็นอาวุธ

สวม หมวกแดง เสื้อแดง กางเกงหลากสี สะพายกะติ๊บข้าวเหนียว ถือตีนตบก้าวฉับๆเข้าไปในสนามอย่างมาดมั่น คนที่ไปไม่ได้ ยังอุตส่าห์ใส่เสื้อแดงอยู่บ้าน นอนรอเป็นก๊อกสอง แถมยังสั่งลูกน้อง ให้รีดเสื้อแดงแสตนบายด์ไว้ เผื่อมีเหตุด่วนเหตุร้ายให้ต้องเปิดก๊อกสาม

เอ็งมาข้ามุด เอ็งหยุดข้าแหย่ พอเจ้าของอธิปไตยตัวจริงเสียงจริงออกมา ทหารปากกล้าทั้งหลาย ก็มุดหัวหายเงียบไปทั้งแถบ แพลนงานรัฐประหาร ถูกพับเก็บใส่กระเป๋า รถถังที่เติมน้ำมันไว้เต็มปรี่ ถูกลากไปซุกเก็บแทบไม่ทัน ก็ใครมันจะไปกล้า เจ้าของรถถังตัวจริงเขาแห่มา..มืดฟ้ามัวดิน

งานนี้จะเรียกว่าโชว์พาวชาวสีแดงก็ว่าได้ ถึงเวลาคนป่ามีปืน ใครอยากล้างตาก็เชิญเลยๆ ไม่ได้ท้าเพียงแค่พูดให้ฟัง ทหารประชาชน ถ้าลุกฮือขึ้นมาเมื่อไหร่ รับรองได้ว่าลุยไม่เลิก แค่ข้าวเหนียวซักกะติ๊บ ตีนตบซักอัน ก็โซ้ยกันได้ข้ามภพข้ามชาติ กลัวแต่ว่า ถึงเวลารบกันจริงๆ ขี้คร้านทหารไอ้เณร จะทิ้งรถถัง วิ่งมากอดแม่เอาดื้อๆ

ที่มีวันนี้ได้ ต้องแท๊งค์กิ้วหลายต่อระบอบอำมาตย์ ที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ด้วยการส่งผู้เฒ่าผู้แก่ วัยรุ่นแรกแย้มฝาโลงออกมาดิ้นพราดๆ เรียกร้องความสนใจให้ล่วงหน้าตั้ง 5-6 วัน โดยเฉพาะพลพรรคแมลงสาบ ที่ร่วมแรงร่วมใจ นัดกันออกมาชักดิ้นชักงอ ทำอย่างกับเจอดีดีที บี้ใส่ซะตั้งหลายโหล

ที่เหนื่อยสายตัวแทบขาด นอกจากคณะกรรมการจัดงานแล้ว ต้องไม่ลืมวอร์รูมอำมาตย์ ที่ช่วยกันป่วนช่วยกันบล็อคเว็ปไซต์ต่างๆ จนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขยันขันแข็งตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต เพื่อช่วยกันไล่ช่วยกันต้อน ให้ทุกคนไปร่วมตัวกันที่สนามกีฬา ห้ามนอนดูดนมฟังข่าวอยู่ที่บ้านเป็นอันขาด

และแล้วก็ถึงนาทีที่รอคอย ไฮไลท์ของงานที่ใครๆก็เฝ้าดู ถึงขนาดประธานศาลดีก๊า? ยังสั่งจับตาอย่างใกล้ชิด จะใครที่ไหนกันเล่า ถ้าไม่ใช่นายกฯคนเก่า ของชาวรากหญ้าคนนั้น โหงวเฮ้งยังดูดี ไม่มีราศีนักโทษจับซักกะติ๊ด เคลิ้มๆไปยังนึกว่ามาเยี่ยมนักโทษ ที่ถูกขังคุกขี้ไก่ อยู่ที่ทัณฑสถานใหญ่ไทยแลนด์ซะอีก

วันนี้มาในมาด ใหม่ แทนที่จะบี้ใส่อำมาตย์เต็มๆ อย่างที่กะเก็งกันไว้แต่เนิ่นๆ ที่ไหนได้ มาดใหม่ไฉไลกว่าเก่า ส่งลูกอ้อนข้ามน้ำข้ามทะเล มาถึงคนรู้ใจที่รออยู่ตั้งหลายล้านคน น้ำตาเจ้ากรรมที่เอ่อท้นรอคิวอยู่แล้ว เลยร่วงผล็อยๆออกมาอย่างกับเผาเต่า โถๆๆๆ..ไม่ต้องออดไม่ต้องอ้อน หัวใจแดงๆขอป้า ก็จะขาดรอนๆแล้วละพ่อ

ทำไปทำมางานวันแดงเถือก เลยกลายเป็นวันรวมพลคนรักทักษิณไป โดยไม่ได้นัดหมาย แต่ก็ดีไปอย่าง จะได้ล้างตากันไปเลย ว่าแค่คนรักทักษิณยังแค่นี้ ถ้ารวมกับคนรักประชาธิปไตย แต่ไม่รักทักษิณ แล้วจะแค่ไหน ซึ่งจะว่าไปแล้วคน 2 กลุ่มนี้ ไม่ใช่อื่นไกล ยังไงก็พี่น้องกัน

คนรักทักษิณ ถ้าไม่รักประชาธิปไตย ก็ไม่มีสิทธิ์เลือกทักษิณ ประชาธิปไตยเลยกลายเป็นน้ำจิ้ม ที่คนรักทักษิณต้องกินคู่กันไป ส่วนคนรักประชาธิปไตย ถ้าไม่จับมือกับคนรักทักษิณ ก็คงจะสู้กับเผด็จการลำบาก สรุปแล้วน้ำยังต้องพึ่งเรือ เสือหรือจะไม่พึ่งป่า จับมือกันไว้ จะได้วินวินทั้งคู่

ในที่สุด ก็มาถึงฉากสุดท้ายที่ยากจะหลีกเลี่ยง ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกรา..พบกันเพื่อพราก จากกันเพื่อเจอ..วันนี้มีได้ วันหน้าก็ต้องมีอีก แต่ที่ไหนเวลาใด ไข่มุกดำแห่งอันดามัน จะกระจ็องง็องไปแจ้งข่่าว เว้่นแต่ว่าถ้าเกิดมีสุนัขบ้าออกมาเอ๊กเซอร์ไซส์ ก็ให้ถือว่างานเข้าโดยปริยาย สีแดงจะออกมาแดงเถือก เต็มบ้านเต็มเมือง ไม่เชื่อก็ลองเบิ่งแน...

ถ้าใครกล้าลากรถถังออกมา..เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น

วโรทาห์: 3 พ.ย. 51