๏ แดงรวี เปลวไฟ บรรลัยกัลป์ ๏

๏ มองดูแสง สุรีย์ ที่ฉายฉาน
ประหนึ่งปาน สีเลือด ที่เชือดไหล
ละเลงสี แดงสาด ระบาดไกล
ทั่วไผท จบดิน สิ้นปฐพี

๏ เมื่อถึงคราว เผ่าไท ละลายแหลก
จึงแบ่งแยก เลือดไทย เป็นหลายสี
เหลืองอุบาทว์ ชาติเชื้อ อสุรี
แดงรวี เปลวไฟ บรรลัยกัลป์

๏ วะวะเหวย เหวยฟ้า เคยปราศัย
แล้วไฉน ทิ้งข้า ให้อาสัญ
กุลีไพร่ ทั่วหล้า ต้องจาบัลย์
เพราะต่ำชั้น เกินไป ฤาใช่คน

๏ ทั่วแผ่นดิน ผืนฟ้า นภากาศ
ดารดาษ ฉาบแดง ทุกแห่งหน
ทุกแว่นแคว้น แดนดิน ถิ่นสกล
ประชาชน ย่อมใหญ่ กว่าใครปวง

๏ ต่อแต่นี้ ถึงครา ข้าลิขิต
จะรักษ์สิทธิ ศักดา ที่ข้าหวง
จะสร้างดาว เคียงกัน เป็นล้านดวง
เพื่อตามทวง ประชา ธิปไตย

๏ เมื่อแผ่นดิน ไร้ธรรม ที่พร่ำบอก
แค่เล่ห์หลอก ลวงเล่น ให้เป็นไพร่
เมื่อความแตก แยกชัด ถึงขัดใจ
จะเป็นตาย ไม่รู้ ต้องสู้กัน

วโรทาห์: 3 ธ.ค. 51