๏ เย็นย่ำสุริยา ขอบปลายฟ้าฉาบสีแดง
ย่างเดินยามค่ำแลง จูงเจ้าทุยกลับเถียงนา
๏ ค่ำคืนบ่ใคร่นอน เบิ่งแสงเพ็ญผ่องนภา
น้อยใจโชคชะตา บ่เหมือนคนอื่นเขาเป็น
๏ ชาวนาเป็นชาวดิน แค่หากินยังยากเย็น
ตรากตรำใช้กรรมเวร เหมือนเกิดมาเป็นส่วนเกิน
๏ ผู้แทนเคยไหว้เรา พอได้เป็นเขาก็เมิน
ขายตัวแลกเศษเงิน เกาะหากินตามเขาไป
๏ เจ้าทุยยังเหนือคน ที่ทำตนเป็นจังไล
ทุยเอยอย่าน้อยใจ ถึงเกิดมาบ่ใช่คน
๏ แต่ทุยเหนือผู้แทน ที่ขายตัวสู่ซ่องโจร
ทรยศต่อนายตน เป็นทาสเงินของนายเวร
วโรทาห์: 16 ธ.ค. 51
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
เพราะจังเลย
อ่านแล้วเศร้าจัง
แต่ไม่เป็นไรน๊า
ให้ตกไปสุด ๆ เลย ปท.นี้
สู้ ๆ ๆ ๆ ต่อไป
พ็องขะม็อดย์พ็องจูยอำมาตยา.บาปคลังน่ะ..ระบาลยัว แปลว่า ขอให้เหล่าอำมาตย์จงเจริญ ๆ ชาวประชาแซ่ซ้องสรรเสริญทั่วหล้าและปฐพี
Post a Comment