ผู้สูงศักดิ์

. ผู้สูงศักดิ์ ศักดิ์สูง ผู้บุญหนัก
ใครรู้จัก ว่าศักดิ์สูง ดังฝูงหงส์
ศักดินา เทียมเจ้า ทุกเผ่าพงศ์
เกียรติดำรง วงศ์ภักดิ์ ศักดินา
. แม้นไม่นอบ น้อมหา สามิภักดิ์
ผู้สูงศักดิ์ จักไล่ ไปลงผา
ถีบอศุภ ทิ้งลง ในคงคา
ให้มัจฉา กัดกิน ทึ้งอินทรีย์
. ฤทธิเดช เกรียงไกร ไปทั่วหล้า
หมู่ปัจจา อมิตร ต้องคิดหนี
กระทืบบาท ผาดแผลง แรงฤทธี
ดูเป็นศรี มีสง่า พวกห่ากิน
. เมื่ออาทิตย์ สาดแสง อันแรงกล้า
ปวงประชา รวมหมู่ ดั่งภูหิน
ยังกู่ก้อง ร้องด่า เป็นอาจิณ
เฝ้าถวิล หาศักดิ์ หนักแผ่นดิน
. เมื่อกำเนิด เกิดมา ในหล้าโลก
ก็ทุกข์โศก สุขสันต์ เหมือนกันสิ้น
ถึงศักดิ์สูง สุดเยี่ยม เทียมเมฆินทร์
ยังด่าวดิ้น ผินสู่ ประตูเมรุ
. เมื่อสังขาร ยังอยู่ ก็ดูสวย
พอมอดม้วย นานเข้า ก็เน่าเหม็น
ยังแต่ชื่อ ลือเล่า ทุกเช้าเย็น
สุดแต่เวร กรรมเก่า ที่เราทำ
. องค์ปิยะ พระองค์ ทรงเลิกทาส
ยังบังอาจ เพรียกหา มันน่าขำ
ใยไม่หัน หลังสู่ ลู่ทางธรรม
เฝ้าก่อกรรม ทำเวร ไม่เห็นงาม
. ทั้งรากหญ้า รากแก้ว แล้วรากเหง้า
คือพวกเรา เนาว์อยู่ คู่สยาม
รวมพลัง พี่น้อง ป้องเขตคาม
ให้สยาม นามอยู่ คู่โลกา

วโรทาห์
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐