นายกฯในดวงใจ

. ตะวันลับขอบฟ้า หมู่นกกา กลับรังนอน
ฝืนหลับยามพักผ่อน ใจอาวรณ์ ถวิลหา
นายกฯในดวงใจ มิทันไร มาไคลคลา
สุดแสนเวทนา ต้องร้างลา อยู่แดนไกล
. ป่านนี้ท่านคงเศร้า เหมือนดั่งเรา เฝ้าโหยหา
อยู่เดียวเปลี่ยวเอกา คงเหว่ว้า จะหาไหน
เคยทุกข์สุขร่วมกัน บัดนี้พลัน มลายไป
คิดแล้วอยากร้องให้ อีกเมื่อไหร่ จะกลับมา
. พวกเราชาวรากหญ้า ได้ลืมตา ก็เพราะท่าน
ได้พบแสงตะวัน ที่บากบั่น แสวงหา
ตรากตรำสู้ทำงาน เพราะมีท่าน คอยนำพา
จนได้มาเชิดหน้า แหงนมองฟ้า ไม่อายคน
. โอ้ใครไหนกันเล่า ที่คอยเฝ้า อารักขา
เจ็บป่วยช่วยเยียวยา ได้รักษา แม้ขัดสน
ดีกว่าพวกคนชั่ว ไม่เห็นหัว คนยากจน
ยามเจ็บยังต้องทน กระเสือกกระสน จนปัญญา
. นำพาลูกหลานไทย ให้ห่างไกล ยาเสพย์ติด
คนขายท่านเอาผิด ส่วนคนติด ช่วยรักษา
ปราบปรามอิทธิพล คนขี้ฉ้อ พ่อค้ายา
ทรชนไม่หาญกล้า มาบีฑา ข่มเหงเรา
. ผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล ช่วยคนจน ได้ทำกิน
หักกลบลบหนี้สิน ยังเหลือเก็บ พอบรรเทา
ลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องไป กู้ยืมเขา
ส่งเสียลูกหลานเรา เผื่อเติบใหญ่ เป็นผู้นำ
. ความหวังมาพังสิ้น เพราะกังฉิน มันสอพลอ
คิดไปแล้วใจท้อ ใครกันหนอ ช่างก่อกรรม
สุดรักสุดบูชา ไม่นึกว่า จะกล้าทำ
เจ็บนี้จะขอจำ คนใจช้ำ จะจำนาน
. พักผ่อนก่อนนะท่าน เรื่องวันวาน ให้ผ่านไป
ตราบถึงซึ่งวันใหม่ เราคงได้ มาพบกัน
ขอพระจงคุ้มครอง ช่วยปกป้อง จากผองพาล
จนกว่าถึงวันนั้น วันรากหญ้า ตั้งตารอ...

จาก: รากหญ้า คนอาภัพ

วโรทาห์
๖ มีนาคม ๒๕๕๐