เอาอำมาตย์ของมึงคืนไป! เอาทักษิณของกูคืนมา!

ออกมาปกป้องสถาบันกันยกใหญ่ ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นกับสถาบัน รู้แต่ว่าสถาบันอำมาตย์นั่นแหละ ชักจะนั่งไม่ติดกันซะแล้ว ตั้งแต่เริ่มสำเหนียกว่า งานนี้ประชาชนเขาเอาจริง โดยมีลายเซ็นต์เกือบ 6 ล้านคนเป็นการันตี เกมส์นี้ถือว่าวัดใจได้เสียกันไปโลด

ได้ก็ดี..ไม่ได้ก็ไม่ว่าอะไร

ออกมาดิ้น..เอ้า..ออกมาดิ้น ลีลาเด็ดสะเด่าเขย่าทรวงอย่าบอกใคร ทั้งขาเล็กขาใหญ่ บรรดาขี้ข้าอำมาตย์ ที่เตรียมพร้อมรอรับคำสั่งอยู่แล้ว แค่กระตุกโซ่ที่ล่ามคอ ก็เป็นอันรู้กันโดยสัญชาตญาณว่า ให้..ออกมาดิ้น

ดิ้นๆๆๆๆ..ขนาดราชเลขาฯตั้งท่าเตรียมรับฎีกาแล้ว ยังไม่วายทะเล่อทะล่า..ออกมาดิ้น

ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา ก็ถ้าฎีกามันติดขัดยังไง อย่างมากก็แค่ยื่นไปแล้วไม่ผ่าน เหมือนกระบวนการทั่วๆไป ก็เพิ่งรู้ว่า ถ้าฎีกาเสื้อแดง ยังไงก็ต้องผิด เมื่อผิดแล้ว พวกขี้ข้าอำมาตย์ ที่ยังชีพด้วยภาษีประชาชน ก็ถือเป็นหน้าที่ ต้อง..ออกมาดิ้น

ผิดกับตอนไล่ทักษิณ อย่างกับหน้ามือเป็นหลังเท้า ทีตอนนั้น เอะอะก็ถวายฎีกากันฉลุย แล้วไม่เห็นมีใคร..ออกมาดิ้น

เรื่องของเรื่อง ประชาชนที่แห่กันมาลงชื่อ ใครเขาไปสนใจว่าขั้นตอนกฎหมายมันเป็นยังไงกัน เขาอยากร้องเรียนถึงใครก็ว่ากันไปซื่อๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม นี่ถ้าการแสดงเจตน์จำนงค์อันบริสุทธิ์ ของชาวบ้านตั้ง 5-6 ล้านคน กลายเป็นสิ่งผิดกฎหมายไปซะแล้ว

เห็นทีว่า คงต้องไปแก้กฎหมายซะให้มันถูก

ทำเป็นเล่นไป ถ้าอ่านหน้าไพ่กันดีๆ ฎีกาเที่ยวนี้ มันส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง ที่น่าสนใจ ไม่ต้องอื่นไกล ขนาดคนที่ไม่ยอมเซ็นต์ฎีกา ก็ไม่ใช่เพราะเห็นว่ามันผิดกฎหมาย แต่เป็นเพราะอะไร คงต้องไปสืบสาวราวเรื่องกันเอง เรื่องอย่างนี้ คิดได้แต่ห้ามพูด พูดได้แต่เจอคุก

ประชาชนส่วนใหญ่ ที่เป็นฝ่ายถูกกระทำมาโดยตลอด ก็ได้อาศัยโอกาสงามๆอย่างนี้ ส่งสัญญาณไปยังใครก็ตาม ที่พวกเขาคิดว่าพอจะอำนวยความยุติธรรมให้ได้ หรือถ้าพวกเขาคิดผิด ก็ให้มันรู้กันไป

แม้แต่พวกที่เคยอยู่กลางๆ หรือบางคนเคยโปรอำมาตย์ด้วยซ้ำไป แต่หลังจากที่ได้ลองชิมรัฐบาลสูตรเทพประทานแล้ว จึงตัดสินใจได้ไม่ยากเย็น ที่จะอาศัยฎีกานี้ส่งสัญญาณไปถึงมาร์คว่า

"ถ้ามึงทำได้แค่นี้ ก็ให้ทักษิณกลับมาเหอะ"

คงต้องยอมรับกันแล้วละว่า ที่ฎีกามันบานไม่หุบอยู่ทุกวันนี้ เพราะรัฐบาลเด็กสร้างของอำมาตย์นั้น มีส่วนอยู่ไม่น้อย ด้วยผลงานที่เข้าตากรรมการอย่างจัง ทำให้ผันตัวเองจากรัฐบาลเทพประทาน กลายมาเป็นรัฐบาลเทพเชิญยิ้ม ชั่วเวลาแค่ไม่กี่เดือน

โดยเฉพาะตัวหัวหน้ารัฐบาล ที่อำมาตย์เฒ่าถึงกับตากหน้า ออกมาเขี่ยลูกนำทางให้ ว่าประเทศไทยโชคดี ที่ได้มันมาเป็นนายกฯ ซึ่งก็ได้ผลเป็นอันมาก เพราะหลังจากนั้น สื่อขี้ข้าที่รู้งานดี ก็รับมุขทันที ว่าเด็กฝากคนนี้ ยังไงก็ต้องช่วยกันเชียร์ ช่วยกันลุ้น อย่างสุดลิ่มทิ่มประตู

แล้วก็ถึงครา คนป่ามีปืน..ใส่สูทผูกไทด์อย่างเท่ห์ มาดเฉียบขาด หน้าตาเคร่งขรึม มือเกาะโพเดียมไว้มั่น สายตามองตรงไปที่ผู้ชม เหมือนกับจะบอกเป็นนัยๆว่า

"โพเดียมข้า..ใครอย่าแตะ"

โอกาสงามๆ ใช่ว่ามีมาเรื่อยๆ นี่ถ้าไม่ใช่อำมาตย์ประเคนเก้าอี้นายกฯมาให้ ใครหน้าไหนจะเชิญไปเกาะโพเดียม แล้วถ้าเก้าอี้นายกฯหลุดลอยไปเมื่อไหร่ โอกาสที่จะได้เกาะโพเดียม ก็กลับไปเหลือศูนย์เหมือนเดิม ชั่วโมงนี้จึงต้องยึดคติที่ว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก

ประเทศชาติจะฉิบหายเท่าไหร่ไม่ว่า หวัดหมูจะคร่าประชาชนไปกี่ชีวิตก็ไม่สน สนอยู่อย่างเดียวว่า ต้องยึดโพเดียมไว้ให้มั่น ส่วนเรื่องงานการฝากไว้ให้เด็กๆ

มันจะไปยากอะไร กับงานรูทีนไม่กี่อย่าง แค่คิดให้ได้ว่า จะกู้หนี้ที่ไหนเอามาใช้จ่าย จะขึ้นภาษีตรงไหนเอามาถลุง และที่สำคัญ จะเด้งรับยังไง ไม่ให้พ่อลิ้มมีโมโห..เพียงเท่านี้ก็ผ่านฉลุยแล้ว

ผลงานเด็ดสะเด่าซะขนาดนั้น ในฐานะป๋าดันจอมโปรโมท ท่านปุโรหิตจึงต้องรับไปเต็มๆ โดยไม่มีข้อแม้ จึงไม่แปลก ที่สมุนอำมาตย์จะแตกรัง ออกมาดิ้นพราดๆ เป้าหมายข้างหน้า ยังไงก็ต้องสะกัดกั้นฎีกาไว้ให้ได้ เพื่อเป็นการปิดปากประชาชน ที่กำลังกู่ก้องร้องตะโกน กรอกใส่หูอสูรพันหน้าว่า...

เอาอำมาตย์ของมึงคืนไป! เอาทักษิณของกูคืนมา!

วโรทาห์: 14 ส.ค. 2552