สิทธิของลูก

๏ ในท่ามกลาง ราตรี ที่มืดหม่น
ในฝูงชน คลาคล่ำ สนามหลวง
อุ้มลูกน้อย อิงแอบ ไว้แนบทรวง
แม่มาทวง ประชา- ธิปไตย
๏ แปลบ-สายฟ้า ฟาดผ่า ในห่าฝน
เปรี้ยง-คำรณ ครืนครั่น สนั่นไหว
สงสารแต่ ลูกน้อย เจ้ากลอยใจ
แม่ร่ำไห้ กอดเจ้า ให้หนาวคลาย
๏ เพราะปีศาจ คุณธรรม มันต่ำช้า
มาผลาญพร่า สิทธิเรา เอาจนได้
แม่ไม่ทน อดสู นิ่งดูดาย
สู้ถวาย ชีวัน ไม่หวั่นใคร
๏ สิทธิของแม่ ชิงไป แม่ไม่ว่า
สิทธิลูกยา หน้าไหน อย่าได้หมาย
เพื่อสิทธิลูก แม่พร้อม จะยอมตาย
ไม่เสียดาย แม้ดิ้น สิ้นชีวา
๏ ต้องยับยั้ง มันไว้ ในวันนี้
อย่าให้มี พวกมัน ในวันหน้า
ไม่ให้ลูก เติบโต มาโศกา
เป็นขี้ข้า พาช้ำ ระกำทรวง
๏ สิทธิของมัน มันรู้ ว่ามันรัก
ไม่รู้จัก สิทธิเขา ว่าเขาหวง
มารุกล้ำ สิทธิเรา ให้เราทวง
ไปก้าวล่วง สิทธิใคร มีใครยอม
๏ น้ำตาฟ้า กันแสง จนแห้งเหือด
เหมือนหลั่งเลือด จากกาย จนผ่ายผอม
แม้จะทุกข์ ขื่นขม ระทมตรอม
สู้ถนอม สิทธิเจ้า ผู้เยาว์วัย
๏ นอนเสียเถอะ ลูกรัก หลับเถิดหนา
เพื่อตื่นมา สู่ขวัญ รับวันใหม่
วันที่ฟ้า สีทอง ผ่องอำไพ
ลูกจะได้ เป็นใหญ่ ในแผ่นดิน

วโรทาห์
๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๐