สะพรั่งผู้คั่งแค้น

๏ โอ้สะพรั่ง คั่งแค้น มันแสนคลั่ง
จะลุกนั่ง ยังแค้น มันแสนเข็ญ
เมื่อผบ. ทบ. ก็กระเด็น
ไม่ได้เป็น ผบ. มันท้อแท้
๏ ถือว่าเป็น รุ่นพี่ มาซี้ซั้ว
นึกว่ากลัว หรือไง ไอ้บังแหล
เดี๋ยวฟันศอก ตอกลง ตรงหน้าแง
เอาให้แถ ไถกลิ้ง เป็นกิ้งกือ
๏ ร่วมเสี่ยงเป็น เสี่ยงตาย ทำลายชาติ
อาละวาด เผาเมือง จนเลื่องชื่อ
ถึงถูกด่า จนอ่วม ยังร่วมมือ
กลับไม่ซื่อ ต่อกัน มันช้ำทรวง
๏ อย่าหาว่า งั้นงี้ เลยพี่ยุทธ
พี่ก็สุด เฉื่อยชา เหมือนหมาง่วง
เรื่องแค่นี้ ให้น้อง ต้องตามทวง
ไม่นึกห่วง น้องพรั่ง จะคลั่งตาย
๏ เรื่องบนเขา ยายเที่ยง มันเลี่ยงยาก
คงลำบาก พี่ยุทธ ต้องมุดหาย
เป็นฤาษี กลิ้งกลอก ทำออกลาย
แง้มตะกาย ฝาโลง มาโก่งคอ
๏ ต้องแป๊ะลิ้ม คนนี้ ไม่ซี้ซั้ว
ถึงจะมั่ว อย่างไร ยังใช้ปร๋อ
ขอให้มัน มียัด อย่าขัดคอ
ถ้าได้ล่อ ซิงซิง มันยิ่งฮา
๏ คราวนี้พัง บังแย่ ถึงแน่นิ่ง
กูจะยิง ให้กลิ้ง เหมือนยิงหมา
ให้สงค์สุ่น ฟันดำ ขย้ำคา
ให้บักห่า บันวิด มันขวิดลึงค์
๏ ไอ้ผีแขก คราวนี้ มึงซี้แน่
กูจะแหย่ ให้หลับ แล้วจับขึง
เอาตะปู เจ็ดดอก มาตอกตรึง
คราวนี้มึง ตายแน่ ไอ้แม่เฮ็ด

วโรทาห์: ๒ ตุลาคม ๒๕๕๐