ตะกวดเฒ่า (หน้าแหลมฟันดำ)

๏ จกเอาไปป์ ใส่ยา ขึ้นมาคาบ
ทำพะงาบ สูบพลัน ควันโขมง
นั่งคิดวาง แผนชั่ว เป็นตัวโกง
กลัวเข้าโลง ไม่ถึง ซึ่งโลกันตร์

๏ หน้าก็แหลม ดังว่า หน้าตะกวด
เผยออวด ฟันดำ ทำเย้ยหยัน
นั่งวางท่า เย่อหยิ่ง เหมือนลิงจัณฑ์
ถ้อยจำนรรจ์ เน่าเหม็น เช่นอาจม

๏ พอพูดที เหมือนผี มันเจาะปาก
เที่ยวสำราก ขากถุย มาคุยข่ม
ทั้งถางถาก ปากเหม็น แทบเป็นลม
ใช้คารม คมคำ ทำแชเชือน

๏ อันสัญชาติ จิ้งจอก นั้นกลอกกลิ้ง
ยิ่งกว่าลิง หลอกเจ้า เขาทำเหมือน
ถึงจะแก่ หงำเหงอะ จนเลอะเลือน
สันดานเถื่อน เก่าก่อน บ่ห่อนคลาย

๏ เมื่อปีศาจ ฟันดำ ทำผยอง
หวังยึดครอง อำนาจ ที่มาดหมาย
ใช้เล่ห์กล ต่ำช้า พาวอดวาย
บ่อนทำลาย รากหญ้า ดังห่ากิน

๏ ถึงจบสิ้น ดินฟ้า ไม่ซาโศก
คนรกโลก อยู่ไป บรรลัยสิ้น
คอยมุ่งร้าย ประชา เป็นอาจิณ
ขอฟ้าดิน ลงทัณฑ์ ให้บรรลัย

วโรทาห์: ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๐