นายกฯในดวงใจ

๏ ตะวันลับขอบฟ้า หมู่นกกา กลับรังนอน
ฝืนหลับยามพักผ่อน ใจอาวรณ์ ถวิลหา
นายกฯในดวงใจ มิทันไร มาไคลคลา
สุดแสนเวทนา ต้องร้างลา พาคนึง
๏ ป่านนี้ท่านคงเศร้า เหมือนดั่งเรา เฝ้าคิดถึง
เย็นค่ำพร่ำรำพึง ไม่รู้เห็น เป็นไฉน
เคยทุกข์สุขร่วมกัน บัดนี้พลัน มลายไป
คิดแล้วอยากร้องให้ อีกเมื่อไหร่ จะพบกัน
๏ พวกเราชาวรากหญ้า ได้ลืมตา ก็เพราะท่าน
นายกฯเราคนนั้น ที่เอื้อเฟื้อ คอยเกื้อหนุน
ตรากตรำสู้ทำงาน เพราะมีท่าน คอยค้ำจุน
แปลงทรัพย์นับเป็นทุน ให้คิดอ่าน ทำการค้า
๏ โอ้ใครไหนกันเล่า ที่คอยเฝ้า อารักขา
เจ็บป่วยช่วยเยียวยา ได้รักษา แม้ขัดสน
ดีกว่าพวกคนชั่ว ไม่เห็นหัว คนยากจน
ยามเจ็บยังต้องทน กระเสือกกระสน จนสุดฤทธิ์
๏ นำพาลูกหลานไทย ให้ห่างไกล ยาเสพย์ติด
คนขายท่านเอาผิด ส่วนคนติด ช่วยรักษา
ปราบปรามอิทธิพล คนขี้ฉ้อ พ่อค้ายา
ทรชนไม่หาญกล้า มาบีฑา คนหากิน
๏ ผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล ขายผลิตผล คนท้องถิ่น
หักกลบลบหนี้สิน ยังเหลือเก็บ พอบรรเทา
ลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องไป กู้ยืมเขา
ส่งเสียลูกหลานเรา เผื่อเติบใหญ่ ได้พึ่งพา
๏ ความหวังมาพังสิ้น เพราะกังฉิน ริษยา
จิตใจไร้เมตตา กระไรหนอ ช่างก่อกรรม
สุดรักสุดบูชา ไม่นึกว่า จะกล้าทำ
เจ็บนี้จะขอจำ สุดแสนช้ำ ระกำใจ
๏ พักผ่อนก่อนนะท่าน เรื่องวันวาน ให้ผ่านไป
ตราบถึงซึ่งวันใหม่ เราคงได้ มาพบกัน
ขอพระจงคุ้มครอง ช่วยปกป้อง จากผองพาล
จนกว่าถึงวันนั้น วันรากหญ้า ตั้งตารอ...

วโรทาห์: ๒๘ กันยายน ๒๕๕๐