กำลังนี้กำลังลุ้นกันมันๆ ว่าแป๊ะจะหาทางลงจากนั่งร้านยังไง จะตะแคงขวา ตะแคงซ้าย หรือว่าเอาหัวทิ่มลง หลังจากที่ปีนขึ้นไปปั่นจิ้งหรีดเล่นจนเป็นเรื่อง ติดแหง็กอยู่หลายวันยังหาทางลงไม่ได้ ร้อนถึงทางมูลนิธิร่วมกตัญญู ต้องเร่งเอารถกระเช้าขึ้นไปรับลงมา ก่อนที่มันจะฆ่าตัวตาย
หันมาทางม็อบท่านมหา ก็ประสบชะตากรรมเดียวกัน หลังจากที่ท่านจัญขึ้นไปบนเวที ต่อจากนั้นก็ซวยกันไม่เลิก สาวกหนีหายเรียบ เหลือแต่พวกจรจัดมาอาศัยกินฟรี อยู่ฟรี ฟังดนตรีเสร็จ ทุนหายกำไรหด กำลังหาทางเจ๊งยังไงให้นิ่มๆ
อาศัยว่าผีเขมรมันหัวไว บักใสมันหัวเสฯ พอเห็นท่าไม่ดี เลยคิดยุทธการดาวกระเจิงมาแก้เกมส์ ทะยอยหายหัวกันไปทีละกลุ่ม ทำทีว่าออกไปเยี่ยมหน่วยราชการ แล้วเผ่นหนีหายเข้ากลีบเมฆ กระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง ไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีก
ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นช่วงเอาคืนหรือยังไงกัน ขนาดคณะกรรมการ ค_าย ต้อง สู้ ยังไม่วายมีเรื่องชวนสยอง เจอสวนเลนเข้าไปถึงกับร้องจ๊าก พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยด้วย กรรมมันตามมาทันแล้ว
ตาลีตาเหลือก ปั่นจดหมายกันมือหงิก ทิ้งว่อนไปจนทั่ว ขอความช่วยเหลือให้มั่วไปหมด นี่แหละน้าา.. หลอกผีเค้ามานาน แค่ใบไม้ไหวนิดเดียว ก็ตกใจจนประสาทจะกินเอา ก็ได้แต่สะกิดเตือนกันว่า ให้สงบสติอารมณ์กันหน่อย เดี๋ยวจะบ้าไปซะก่อน ก่อนที่จะได้ลิ้มรสห้องกรงเอาตอนแก่
อาการเป็นตายเท่ากันตอนนี้หนีไม่พ้นฝ่ายแค้น หลังจากที่ไปมีเอี่ยวอย่างออกหน้าออกตากับม็อบแป๊ะ พอเหตุการณ์พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังเท้า คราวนี้เลยต้องวิ่งเคลียร์กันตีนพลิก ที่วาดฝันว่าจะโดยสารแป๊ะไปเป็นนายกฯ ถึงตอนนี้ถ้ารอดคุกได้ก็ถือว่าหรูแล้ว
งานนี้เจ้ามากถึงกับเ็ซ็งจัด ออร์เดอร์แห้วมาอีกล็อตใหญ่ แจกจ่ายกันไปถ้วนหน้า เรียกว่าพักหลังมานี่สวาปามเข้าไป จนหน้าจะกลายเป็นแห้วกันไปทั้งพรรคแล้ว ส่งผลให้ราคาแห้วพุ่งกระฉูด เพราะความต้องการที่สูงเกินขีดจำกัด หัวหน้าฝ่ายแค้นถึงกับร้องจ๊าก เพราะเงินบริจาคเข้าพรรคส่วนใหญ่หมดไปกับค่าแห้ว
แต่ที่ดีใจจนออกนอกหน้า กลายเป็นเกษตรกรชาวไร่แห้ว ออร์เดอร์เข้าทีเป็นตันๆ ถึงกับรวมตัวกันมาให้กำลังใจ พร้อมกับอวยพรขอให้แห้วต่อไปอีกนานๆ เพื่อเป็นขวัญใจชาวไร่แห้ว เล่นเอาเจ้ามากถึงกับควันออกหู ทำหน้ามู่ทู่อวยพรกลับไปให้น้อยๆหน่อย ใสหัวไปให้ไกลๆเลย คนกำลังเซ็งอยู่
จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของเทพทุย เร่งรีบทำเรื่องถึงรมต.เกษตรฯ ให้บรรจุแห้วเข้าไปในรายการสินค้าควบคุมอีกหนึ่งรายการ ไม่งั้นฝ่ายแค้นจะนำเรื่องนี้ เข้าไปฟัดรัฐบาลในสภาอันทรงเกียรติ โทษฐานที่กลั่นแกล้งผู้บริโภคแห้วรายใหญ่ ให้เสียค่าใช้จ่ายจนเกินควร
ล่าสุดผู้สันทัดกรณีก็ออกมาให้ทัศนะอีกแล้ว ว่าการรับประทานแห้วจนเกินขนาดก็อาจจะบ้าได้ แทนที่จะคุมราคาแห้ว ทำไมไม่ควบคุมตัวเองให้กินแห้วน้อยลง น่าจะเวิร์คกว่า สาเหตุที่กินแห้วกันพุงกางมันก็มีอยู่ไม่กี่เรื่อง แก้ไขได้เดี๋ยวก็ดีเอง
อย่างประชาชนเค้าให้ขึ้นเวทีไปชกกับลุงหมัก ก็ดันงอแงไม่ยอมชกหาว่าเป็นมวยแทน แถมยังทำซ่าหันไปท้าตีท้าต่อยน้าแม้ว ทั้งๆที่เค้าลงเวทีไปตั้งกะปีมะโว้แล้ว เล่นอย่างนี้ลุงหมักก็สบายแฮ เดินหน้าตุ๊ยท้องอย่างเดียว ตวงตะแนนเข้ากระเป๋าไปเป็นกอบเป็นกำ
ครั้นพอตัวจริงเค้าทนไม่ไหว ทำท่าว่าจะขึ้นชกเอง มันก็วิ่งหนีป่าราบไปตั้งหลักไกลเป็นกิโล แล้วหันมาฟ้องกรรมการให้ไล่ลงจากเวที โทษฐานที่ชกไม่สมศักดิ์ศรี เอ๊ะ..มันจะเอายังไงของมัน ทำไมไม่ตั้งอกตั้งใจชก สู้ได้ไม่ได้เดี๋ยวประชาชนก็เทใจให้เองแหละ
เรื่องรูปลักษณ์นี่ก็สำคัญ หล่อครึ่งๆกลางๆ สู้อย่าหล่อซะยังจะดีกว่า จะยึดอาชีพเป็นดารา หรือมันก็หล่อไม่พอ ถึงเก๊กเท่าไหร่มันก็ได้แค่นั้น ครั้นจะไปเป็นนายกฯ หรือมันก็หล่อเกินไป เป็นนายกฯมันอาศัยความหล่อซะเมื่อไหร่ หล่อน้อยๆอย่างลุงหมักหรือน้าแม้วนั่นก็เกินพอ ไม่หล่อเว่อร์จนเกินไป
พูดไปมันก็ไม่ฟังกัน ขนาดลุงโกร่งออกมาเตือนเข้าหน่อย มันด่ากลับเป็นกระบุงโกย ตกลงว่า ใครจะอยู่ใครจะไปก็หาทางกันเอาเองก็แล้วกัน คงต้องดูกันยาวๆว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรกันต่อไป
นี่เห็นว่าวันเสาร์ลุงหมักจะออกมาโม้อีกแล้ว อยากฟังมันก็อยากอยู่ แต่นึกแล้วก็อดเสียวใส้ไม่ได้ บอกตามตรงว่าพักหลังนี่กลัวใจแกเหลือเกิน คนอาไร้ ชอบมีแก๊กเด็ดมาหลอกให้ตาเหลือก ถ้ายังไงส่งซิกกันหน่อยก็ดีนะลุง ไม่งั้นมันใจหายใจคว่ำ ระส่ำระสายกันไปหมด ไม่ใช่อะไร เส้นเลือดในสมองมันจะแตกเอา
มาถึงตรงนี้เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าวางตาข่ายดักแย้มาหลายวัน แต่ไม่รู้ทำไม มันเหมือนกับนกรู้ พักนี้ประธานที่ปรึกษาใหญ่ หายเงียบเข้ากลีบเมฆ ไม่เห็นโผล่หัวออกมาจู้ฮุกกรู
วโรทาห์: 6 มิ.ย. 51
No comments:
Post a Comment