ศึกสารขัณฑ์ 2008 ตอนที่ 3

โลกเรานี่มันก็แปลก ทีคนอยากได้แชมป์จนตัวสั่นระริก สู้อุตส่าห์แถกเหงือกแทบตายยังไม่ได้เป็น ปาป้าแป๋มซะอีก ไม่ได้อยากเป็นเลยให้ตาย ใครต่อใครถามไถ่ยังยืนบิดตะกูด นั่งยันนอนยันตีลังกายันว่า "ป๋มไม่มีฟามทะเยอทะยาน" ที่ไหนได้รปภ.รุ่น 7 เอาสิบล้อมาเสย ยกขึ้นแป้นไปเถลิงแชมป์เฉยเลย แถมยังโซ้ยซะ 8 ตุง มีไรปล่าว

พูดถึงรปภ.7 นี่ ต้องบอกว่าแสบๆท้างน้าน เจอลุงลองแค่คนเดียวก็แทบจะบ้าแล้ว ไหนจะลุงพัลลภคาร์บ๊องอีก แล้วยังมีลุงมนูญส.ว. คนที่พิสมัยตำแหน่งประธานเสียวเว้ยเป็นชีวิตจิตใจ แต่หลังๆมานี่ชักจะเงียบเสียงลง ถอยไปยืนแอบล้วง..อยู่ข้างหลัง รุ่นนี้แหละที่เค้าเรียกว่ายังเติร์ก ไม่ใช่โอลด์เติร์ก พูดไปใครจะเชื่อ ว่าแก่งั่กกันออกอย่างนี้ เมื่อก่อนก็เคยเป็นหนุ่มกับเค้่าเหมือนกัน

ต้นตำรับเมษาฮาวายก็มาจากพวกลุงเค้าแหละ ที่ได้ชื่อเช่นนี้เพราะออกมาเซิ้งกันตอนเดือนเมษา ทั้งๆที่ร้อนจนตับแล่บออกมาเป็นศอก ไม่รู้ว่าป๋าไปขัดใจอะไรพวกลุงแกเข้า เผลอแป๊บเดียวแกขับรถถังออกมายึดสนามแข่ง เรียบร้อยโรงเรียนรปภ. ป๋าเลยต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด โกยหน้าตั้งหันหลังกลับ วิ่งสู้ฟัดไปตั้งหลักใหม่ หายตกใจแล้วค่อยพลิกกลับมา ขาตั้งสู้อยู่กับรปภ.อาทิตย์

ดีว่าตอนหนีตายยังมีสติอยู่ รู้จักอุ้มพระประธานติดตัวมาด้วย เลยได้อาศัยวัดดวง ปลุกพระสู้กับฝ่ายยังเติร์กอยู่ตั้งใหญ่ แล้วเจ้ากรรมมันดันเวิร์คซะด้วย กลับกลายเป็นลุงมนูญต้องเผ่นหนีตัวปลิวซี้เลี้ยวหว่า เจอข้อหากบฏไปเต็มๆ หัวซุกหัวซุนไม่มีแผ่นดินอยู่ซะตั้งหลายปี จนรปภ.อาทิตย์ไปช่วยกลับมานั่นแหละ ถึงได้มาเสนอหน้าก่อกรรมทำเข็ญกับชาวสารขัณฑ์ได้จนกระทั่งทุกวันนี้

หลังสิ้นสุดยุคของปาป้าแป๋ม ดาวรุ่งดวงใหม่ก็ผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ด นอกจากปีเตอร์ช้วนที่มากางมุ้งรอตั้งแต่ไก่โห่แล้ว ยังมีลุงจิ๋วหวานจัด ที่สู้อุตส่าห์โชว์สปิริต ลาออกจากตำแหน่งใหญ่คับฟ้าผบ.รปภ. เพื่อมาตั้งทีม"ความหวังเหิ่ยว" ลงโม่แข้งชิงแชมป์อย่างเป็นงานเป็นการ ชูนโยบาย"อีสางเขียว"อย่างเดียว ก็ซื้อใจแฟนบอลไปอื้อ จนทุกคนพร้อมใจกันยกให้เป็น"พ่อใหญ่จิ๋ว"

อันว่าพ่อใหญ่จิ๋วคนดีคนนี้ ถ้าคบกันเล่นๆละก็พอได้ แต่ถ้าใครหลงไปเอานิยมนิยายกับแกเข้าละก้อ มีหวังประสาทกิน เพราะไม่ว่าคุยกับใครแกก็หวานจ๋อยไปซะหมด เรียกว่าหวานไม่บันยะบันยัง จนบางคนต้องแอบเข้าส้วมไปอ้วก เพราะทนความเลี่ยนของแกไม่ไหว

อีกอย่าง ปกติแล้วแกจะพูดปรัชญาสูงส่ง จนชาวบ้านอย่างเราๆฟังไม่รู้เรื่อง แต่ถ้าวันไหนเกิดพูดรู้เรื่องขึ้นมาก็ยุ่งตายหง่าอีก เพราะแกจะพูดกลับไปกลับมาจนคนฟังงงเต้กไปตามๆกัน สรุปเอาเป็นว่า นอกจากลุงจ๊อดพันล้านแล้ว ไม่มีใครคุยกับแกรู้เรื่อง ก็แล้วกัน

ดาวรุ่งพุ่งแรงอีกดวง แม้จะเป็นดาวบ้านนอก แต่บอกชื่อไปแล้วไม่มีใครไม่รู้จัก เขานั้นหรือคือเสือเตี้ยมาราโดเติ้ง นักเตะพันธุ์เตี้ยแต่พรสวรรค์สูง ลีลาเด็ดสะเด่าราวกับมังกรสะดุ้งไฟ เตี้ยม่อต้อเป็นมะขามข้อเดียว แต่โฉบเฉี่ยวพลิกพลิ้ว ลื่นไหลปรู๊ดปร๊าด ปราดเปรียวว่องไว จนแม้แต่ปลาไหลตัวจริงยังอยากจะบ้าตาย ฝีเท้าระดับนี้ ลีลาก็ปานนั้น ถ้าประคองตัวดีๆ มีสิทธิฝันถึงแชมป์

แต่ที่แสบสุดๆมันต้องคนนี้ คนที่แม้แต่ปาป้าแป๋มยังต้องเอ่ยปาก ว่าลืมใครก็ลืมได้แต่สำหรับคนคนนี้ จนตายยังไม่ขอลืม จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่แป๊ะลิ่ม คนขายหนังสือพิมพ์ในสนามแข่ง ที่ตอนหลังผันตัวเองมาออกหนังสือพิมพ์สตรีทซ็อคเคอร์ แปลเป็นภาษาสารขัณฑ์ว่าฟุตบอลข้างถนน ตั้งชื่อซะเก๋ไก๋ว่า"ผู้จับกรวย"

พูดถึงแป๊ะใครๆก็ต้องนึกถึงแบล็คฯ ถ้าเรื่องแบล็คเมล์แล้ว ไม่มีใครไม่กลัวแป๊ะ แต่จู่ๆไม่รู้ว่าไปแบล็คเมล์ท่าไหน ป๋าดันไม่รับมุขขึ้นมาดื้อๆ สร้างความยัวะให้แก่แป๊ะ จนต้องหันมาใช้หนังสือพิมพ์ของแก ก่นด่าป๋าซะเสียผู้เสียคน เล่นเอาป๋าประสาทกิน ต้องยอมเสียฟอร์ม เปล่งวาจาว่า"ป๋มปอแล้ว" ก่อนที่จะเด้งดึ๋งลงไปนอนคลุกฝุ่น กลายเป็นแค้นฝังหุ่นที่รอวันสะสางมาจนถึงวันนี้

จับตาดูให้ดี แป๊ะคนนี้ไม่ใช่ธรรมดา เรียกว่านรกถีบหัวส่งมา เพื่อเขย่าขวัญสั่นประสาท ชาวพาราสารขัณฑ์โดยเฉพาะ ก็แป๊ะคนเดียวกันนี่แหละ ที่ภายหลังได้พลิกผันมาทำไซด์ไลน์ ยึดอาชีพเป็นนักเตะข้างถนน สร้างชื่อจนโด่งดังในนามของ"เวนย์ ลิ้มนี่" ฝีเท้าระดับเทพ นิสัยยิ่งกว่ามาร แล้วยังผูกเสี่ยวกับพวกเหลือขอไว้เป็นกะตั้ก ฝนตกขี้หมูไหลเมื่อไหร่ รับรองได้ ว่าต้องโหดมันฮา

เรื่องคุณสมบัตินั้นอย่าไปหาซะให้ยาก แต่ถ้าโทษสมบัติหรือหายนะสมบัตินั้นเพียบพร้อม ฉลาดเป็นกรดแถมยังขี้โกงเป็นเลิศ ความทะเยอทะยานก็สูงปรี๊ด ไร้ขีดจำกัด ธุรกิจบ้าบออะไรแกจับหมด เห็นเค้ามีดาวเทียมก็จะเอามั่ง ไทยคมไม่ได้ลาวคมก็ยังดี หวังสูงถึงขนาดสร้างเครือข่ายธุรกิจ แผ่อิทธิพลไปทั่วโลก กะตั้งตัวเป็นเจ้าพ่ออัลคาลิ่มแข่งกับอัลคาโปน ว่างั้นเหอะ

นับว่าสวรรค์ยังมีตา หรือไม่ก็เวรของแป๊ะ ที่ก่อกรรมทำเข็ญมามากเกิน เลยทำมาหากินไม่ขึ้น ลงทุนอะไรก็เจ๊งชิพผายหมด ติดหนี้ติดสินจนหูตูบ แต่กลายป็นโชคดีของสารขัณฑ์ไป เพราะถ้าเกิดแป๊ะแกมีกำลังทรัพย์มหาศาล อย่างที่วาดหวังไว้แล้วละก้อ สารขัณฑ์คงเจ๊งวินาศสันตะโร กลายเป็นโจ๊กโดนระเบิดเป็นแน่แท้

ถ้าอยากรู้ชีวประวัิติของแป๊ะต้องไปถามคนนี้ ผู้สันทัดกรณีมีนามว่าเจ๊ขก ไม่ว่าใครถามไถ่แกเล่าได้เป็นฉากๆ ลากใส้แป๊ะออกมาตีแผ่ ว่าแม่ชื่อนางลก นามสกุลทงจี ส่วนพ่อชื่อเรียงเสียงไรไม่ปรากฎ เพราะแม้แต่ตัวแม่เองยังไล่เรียงไม่ถูก แล้วคนอื่นจะไปรู้ได้ยังไง

เด็กชายลิ่มในวัยกระเตาะ ถือได้ว่าเป็นเด็กยอดกตัญญูไม่เป็นสองรองใคร เช้ายันค่ำต้องได้ยินเสียงแม่คอยสรรเสริญไม่ขาดปากว่า "จ๋าสีเกี้ย" นอกจากนี้ยังเป็นที่รักใคร่ของลุงป้าน้าอา บ้านใกล้เรือนเคียง ใครเห็นใครทักว่า "ผูบ้อ เก๋าเจ้ง" ไปถึงไหนๆผู้ใหญ่ก็เอ็นดู เอ่ยปากชมเปาะไปถึงบุพการีว่า "แป่ไอ๊บ่อก๊าสี่"

เอาประวัติย่อๆพอกล้อมแกล้มไปก่อน บางวรรคบางตอนเจ้ขกแกต้องเข้ารหัสไว้ เพื่อไม่ให้ใครครหาได้ว่าชมจนเว่อร์ ถ้าอยากรู้ให้ครบถ้วนกระบวนความ ก็ต้องไปตามถอดรหัสกันเอาเอง รับรองว่ารู้แล้วต้องฮาตกเก้าอี้ แต่ว่าอย่าให้แป๊ะรู้เข้าเชียว ไม่งั้นมีหวังรากเลือดตายคาโถส้วม แล้วจะหาว่าไม่บอก

แค่ออกแขกยังมันซะขนาดนี้ ถ้าถึงคิวแสดงจริงจะแซ่บซะขนาดไหน อดใจรอชมกันต่อไป รับรองได้ไม่มีคำว่าผิดหวัง สำหรับแฟนบอลที่เฝ้ารอการโชว์ฝีเกือกของ...

เวนย์..ลิ้มนี่

วโรทาห์: 16 มิ.ย. 51