30 พฤษภา วันประชาวิปโยค

เมื่อศักดินารุกไล่จนสุดแผ่นดิน รากหญ้าไม่มีที่จะถอยแล้ว
การต่อสู้ขั้นแตกหักของชนชั้นรากหญ้าก็็้เริ่มขึ้น
การรบครั้งนี้จะขมขื่นและยาวนานประหนึ่งไม่มีวันสิ้นสุด
สวรรค์โปรดคุ้มครองพวกเขาด้วย...

๏๏๏ พฤษภาอัปยศ ๏๏๏

๏ สามสิบพฤษภา วันประชา วิปโยค
พวกเราต้องเศร้าโศก คนชั่วช้า ไม่รามือ
มันยุบเอาจนได้ ไทยรักไทย ไม่เหลือชื่อ
บันทึกให้เลื่องลือ ตุลาการ ศาลเพียงตา
๏ ตั้งเองมากับมือ มีละหรือ ไม่เป็นใจ
เกียรติสูงกว่าใครๆ ยังยอมให้ ใช้ไถนา
ตัดสินไม่ซื่อตรง ไปตามธง ที่ตั้งมา
ทำตัวเป็นขี้ข้า ใช้ไถนา เหมือนวัวควาย
๏ ตัดสินหน้าด้านๆ เหมือนคนพาล ไม่เป็นธรรม
เหตุผลช่างน่าขำ ฟังแล้วช้ำ น่าเจ็บใจ
ไทยรักไทยตายเดี่ยว รอดหนึ่งเดียว พรรคจัญไร
ลำเอียงไร้ยางอาย ทำไปได้ น่าอายนัก
๏ ยุบได้ก็ตั้งได้ ตั้งพรรคใหม่ ก็เลือกกัน
พวกกูสิบเก้าล้าน เลือกตั้งกัน อย่างพร้อมพรัก
พวกมึงต้องพ่ายแพ้ นึกว่าแน่ มาแตกหัก
มึงหยามหน้ากูนัก มึงรู้จัก กูน้อยไป
๏ ยุบพรรคมึงยุบไป แต่ยุบใจ มึงอย่าหวัง
นับวันยิ่งชิงชัง มึงอย่าหวัง จะได้ใจ
ปากว่าสมานฉันท์ แล้วนี่มัน สมานใคร
สมานมึงใช่ไหม สมานกัน ให้บรรลัย
๏ วันพระเป็นของข้า อย่านึกว่า มีหนเดียว
พระหน้าต้องมีเสียว ใครไม่เกี่ยว ถอยออกไป
แผลนี้มันเจ็บลึก มานั่งนึก ยิ่งเจ็บใจ
ทำได้มึงทำไป พลาดเมื่อไหร่ ได้เจอกัน
๏ ทีกูมึงข่มขู่ เห็นว่ากู สู้ไม่ได้
พอเจอพวกโจรใต้ ยกมือไหว้ ให้มันหยัน
วอนมันให้อภัย ยกโทษให้ ไม่อายมัน
ทีเจอพวกเดียวกัน ทำเป็นเก่ง เจ๋งกว่าใคร
๏ กูถอยมาแค่ไหน ถอยเท่าไหร่ ยังไม่พอ
รุกไล่เอาให้หงอ มึงรุกต่อ ให้พอใจ
ไล่ไปให้จนตรอก พวกขี้ครอก มึงไล่ไป
กูถอยจนสุดท้าย ถอยไม่ได้ กูสู้ตาย

วโรทาห์
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๐