สิ้นชาติ

๏ สิ้นชาติกันให้หมด พวกกบถ คนมันชั่ว
เอาแต่พวกของตัว ทำไทยแตก แยกสองฝ่าย
ฝ่ายอื่นมึงจองล้าง ผลาญตลอด ให้วอดวาย
นำพาไทยฉิบหาย เพราะอิจฉา หูตามัว
๏ สมสู่กับพรรคชั่ว พรรคชาติชั่ว ตัวอัปรีย์
แหล่งรวมพวกภูติผี พรรคกาลี พรรคคนชั่ว
พระแม่ธรณี ยังต้องหนี กลัวหมองมัว
ไม่อยู่กับคนชั่ว ปล่อยให้มั่ว กันสุดฤทธิ์
๏ หมู่มารศาลเพียงตา ยอมเป็นหมา ให้มึงใช้
ตัดสินเอาตามใจ ถือสิทธิ์ไร ไปตัดสิทธิ์
ผิดหลักนิติรัฐ ผิดชัดๆ มันไม่คิด
กล่าวหาว่าเขาผิด ผิดตรงไหน มันไม่ชัด
๏ ด่าว่าเขาโกงกิน ไม่เหลือสิ้น แม้กระดูก
ขู่เขาเอาถึงคุก พอทีมึง มึงก็ยัด
ยัดกันแทบบรรลัย มึงมันใหญ่ ใครกล้าขัด
ยัดห่ากันชัดๆ โจรสลัด ปล้นสดมภ์
๏ คนไทยกันแท้ๆ คนพ่ายแพ้ ยังมาเหน็บ
กูแพ้กูก็เจ็บ มึงยังเก็บ มาทับถม
รุกไล่ไม่ลดละ กักขฬะ สุดโสมม
รวมหัวมาถล่ม มึงมาข่ม ให้กูเจ็บ
๏ เจ็บนี้มันเจ็บนัก เหมือนชนัก ปักกลางใจ
บาดแผลเป็นแผลใหญ่ หมอที่ไหน ไม่รับเย็บ
สิ้นไร้คุณธรรม พวกระยำ ทำกูเจ็บ
เจ็บยอกเหมือนตอกเล็บ ทำกูเจ็บ แทบสลบ
๏ พวกกูรักสงบ ถึงต้องรบ ไม่เคยหวั่น
เป็นไงก็เป็นกัน เมื่อสุดกลั้น มันต้องรบ
รบกันประจัญหน้า เรียงหน้ามา มึงอย่าหลบ
พวกกูชาตินักรบ กูไม่หลบ มึงเข้ามา
๏ เอาเลือดล้างแผ่นดิน ล้างให้สิ้น พวกกบถ
ล้างผลาญมันให้หมด คนคิดคด คนหน้าหนา
พวกมึงมันชั่วนัก อยู่ก็หนัก พสุธา
แผ่นดินไม่กลบหน้า ต้องตามฆ่า มันให้หมด

วโรทาห์
๖ มิถุนายน ๒๕๕๐