ลุงหมักระวัง! แก๊งค์เฒ่าแว้น... มันปาหินใส่รถ !!!

จะบ้าตาย...อุตส่าห์ส่งเสียลุงหมักขึ้นรถดิบดี จนขับแล่นปู๊นๆออกจากสถานีเรียบร้อย กะว่าเสร็จงานแล้ว จะปลีกวิเวกไปพักผ่อนซักหน่อย ที่ไหนได้...เหลียวไปดูอีกที ลุงหมักกำลังพะบู๊ รับมือกับพวกมารอยู่พัลวันพัลเก.. เลยต้องกลับมาลุ้นตาตั้งกันต่อ

จะอะไรซะอีกล่ะ! ก็พวกเฒ่าแว้น แก๊งค์ข้างถนนน่ะสิ มันตั้งหน้าตั้งตาระดมปาหินเข้าใส่รถลุงหมักแบบไม่ยั้ง ได้อิฐปาอิฐได้หินปาหิน พลางตะโกนสมานฉันท์ๆอยู่ไม่ขาดปาก เพื่อปิดทางไม่ให้ลุงหมักได้ต่อสู้

นึกไม่ถึงว่าหัวเรือใหญ่ของแก๊งค์เฒ่าแว้น กลับกลายเป็นพวกสื่อไปซะฉิบ แค่คุณจักรภพบอกว่าจะเข้าไปจัดระเบียบพวกปาหินเท่านั้นแหละ ยังไม่ทันได้ทำอะไรด้วยซ้ำ โอย.. จะเป็นจะตาย ร้องแรกแหกกระเฌอยังกะญาติเสีย หาว่าไปแทรกแซงแก๊งค์พวกมัน อ้างว่าพวกมันมีสิทธิโดยชอบธรรมที่จะปาหิน.. ว่าไปโน่น

ว่าแล้วเฒ่าเจิมก็ปาอิฐใส่คุณจักรภพซะหนึ่งดอก ดีว่าก้อนไม่ใหญ่ แต่ก็เล่นเอาหัวปูดไปเหมือนกัน จริงๆเลยน้า...เจ้าเฒ่าพวกนี้มันเกิดมากวนจริงๆ ทีตอนพวกกบฎมาปล้นปล้นเมือง เหยียบหัวประชาชนอยู่ปีกว่า พวกมันกลับนั่งอมสากเฉย คำน้อยยังไม่เคยเอ่ยให้พวกโจรเจ็บช้ำน้ำใจ

แต่พอพวกโจรถอยฉากออกไป บ้านเมืองเป็นประชาธิปไตยเท่านั้นแหละ ดาหน้าออกมาพ่นกันจ๋อยๆ ยังกะรู้มากซะเต็มประดา แหกปากโอดโอยว่าถูกเหยียบย่ำ ไม่มีสิทธิเสรีภาพ ไม่รู้ว่ามันเอาอวัยวะส่วนไหนของร่างกายคิด

ดูแล้วท่าวงจรอุบาทว์จะกลับมาเป็นแน่แท้ เหมือนย้อนไปตอนปี 48 เปี๊ยบ ครั้งนั้นก็แก๊งค์บ้า่นี่แหละที่ระดมปาหินใส่น้าทักจนเสียศูนย์ แล้วยังลามปาม ไปลากพวกโจรมาปล้นบ้านผลาญเมืองซะป่นปี้ ชีช้ำกันไปทุกหย่อมหญ้า

ทำเป็นเล่นไป แรกๆก็ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องชิวๆ แค่คนแก่ระบายอารมณ์เล็กๆน้อยๆ ปาก้อนกรวดก้อนดินเข้าใส่ เจ็บๆคันๆพอจั๊กกะจี้ อย่างเก่งก็หัวโน ที่ไหนได้ พอจังหวะเหมาะๆ พวกไปเจอหินก้อนใหญ่ยักษ์เข้า เท่านั้นแหละได้เรื่อง

เห็นแก่ๆอย่างนั้นเถอะ มีหัวคิดกันซะที่ไหน รู้ทั้งรู้ว่ามันอันตราย ด้วยความที่แรงริษยาเกาะกินหัวใจ จนกลายเป็นอวิชชา พาให้หน้ามืดตามัว วิงเวียนศีรษะ พวกสามัคคีกันขึ้นมายกก้อนหินทุ่มใ่ส่รถโครมเบ้อเริ่ม.. เรียบร้อย ทั้งน้าทักทั้งประชาชนผู้โดยสารตายเรียบ แต่พวกมันกลับดีใจกันยกใหญ่

นี่เอาอีกแล้ว พอประชาชนฟื้นขึ้นมาจะเดินทางต่อซักหน่อย พวกมันก็เข้าแย่งจะขับรถ ก็ประชาชนเขาไม่เอาพวกมัน เขาอยากได้ลุงหมัก จึงไปเลือกกันถล่มทะลาย แทนที่พวกมันจะสำนึก กลับพาลหาว่าประชาชนโง่เง่า แถมยังแว้งไปกัดลุงหมักเข้าอีกแน่ะ

ดีว่าลุงหมักก็นักมวยเก่าพอรู้ทางกัน เลยผ่อนหนักเป็นเบาไปได้หลายขีด แค่แกเปรยๆว่าลูกเรือแกขี้เหร่นิดหน่อย เท่านั้นแหละ ดีใจกันจนเนื้อเต้น เหมือนเจอหยดน้ำกลางทะเลทราย โดดใส่ยังกะเจอทะเลสาบ สรรเสริญลุงหมักกันยกใหญ่

แต่ว่าก็ว่าเถอะนะ คนมันเคยเหยียบย่ำเค้าไว้มาก หลงผยองลำพองตนว่าเหนือกว่าชาวบ้าน พอพ่ายแพ้มายับเยินก็รับไม่ได้ แถมกลัวถูกเช็คบิลจนขวัญหนีดีฝ่อกันไปทั้งก๊วน เจอลุงหมักสับขาหลอกเข้าหน่อยก็หลงทิศหลงทาง เข้าป่าออกทะเลกันเป็นทิวแถว กว่าจะตั้งลำได้ก็เตลิดไปไกลโข

แต่ว่าก็ว่าเถอะ ถึงจะเชื่อมือลุงหมักว่าเก๋าเกมส์ขนาดไหน แต่ในใจลึกๆก็ยังอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี ก็พวกแก๊งค์นี้มันธรรมดาซะที่ไหน โหดก็เท่านั้นเลวก็เท่านั้น แถมยังยึดครองสื่อซะเกือบเรียบ แล้วปากแต่ละตัวก็เหลือรับ ประชาชนที่ไม่รู้เท่าทัน ก็หลงตกเป็นเหยื่อไปได้ง่ายๆ

เห็นแล้วก็เหนื่อย ดูท่าพวกมันจะเล่นไม่เลิกจริงๆ ขืนพวกเราหน่อมแน้มอยู่อย่างนี้ พวกมันเอาตายแน่ เพราะแต่ละตัวโหดๆทั้งนั้น ไม่อยู่ในศีลในธรรม ไม่เคารพกฎกติกามารยาทอะไรทั้งนั้น ขอให้มันชนะเป็นใช้ได้

อีกอย่างพวกนี้มันประท้วงเป็นอาชีพ ถ้าจะเล่นกันข้างถนน พวกเราเสียเปรียบมันเต็มประตู เพราะพวกมันมีเงินเดือนกิน ระหว่างออกมาเย้วๆข้างถนน แถมถ้าผลงานเข้าตากรรมการ ยังมีโบนัสพิเศษอีกต่างหาก ผิดกับพวกเรา ไปประท้วงทีครอบครัวจะอดตายเอา

จึงขอให้กำลังใจลุงหมักให้กล้าๆหน่อย ไม่ต้องไปกลัวพวกมัน เล่นกับพวกนี้มันต้องโหด เหยียบได้เป็นเหยียบ ฆ่าได้เป็นฆ่า อย่าไปหลงคาถาสมานฉันท์ของพวกมัน เพราะพวกมันก็ไม่เคยคิดที่จะสมานฉันท์กับพวกเราอยู่แล้ว

ก่อนนี้ลุงหมักก็เคยเตือนน้าทักไม่ใช่เหรอ ว่าช้างตัวใหญ่มโหฬาร ถูกมดตัวน้อยตัวนิดรุมสกรัมยังล้มทั้งยืน แต่นี่มันไม่ใช่มดแล้วนะลุง พวกแก่เฒ่าเจ้าเล่ห์ทั้งนั้น ลุงต้องอย่าเปิดที่ว่างให้พวกมันเล่นได้เป็นอันขาด

อย่างที่อีริคสันบอกนั่นไง จะสยบแมนยูฯได้มันต้องวิ่งสู้ฟัด เคล็ดลับคือต้องวิ่งเข้าใส่อย่างเดียว อย่าให้แมนยูฯเล่นบอลได้ เมื่อเจ้าโด้สับขาไม่ออกเท่านั้นแหละ ไปไม่เป็นกันทั้งทีม แพ้แมนซิฯราบคาบ เซียนใหญ่เซียนน้อยหงายท้องกันระนาว

ไม่ต้องไปสนใจพวกมัน มันบอกจะให้เวลาลุงทำงาน 6 เดือนหรือกี่เดือนก็ช่างมัน อยู่ที่พวกข้าจะตัดสิน เอาเป็นว่า พวกข้าให้เวลาลุงไม่เกิน 4 ปีแน่นอน ลุงก็ทำงานไปให้เต็มที่ จัดระเบียบให้เข้าที่เข้าทาง ไม่ต้องไปพะว้าพะวงอะไรทั้งนั้น

พวกข้าขอเป็นกรรมการให้คะแนนอยู่ห่างๆ ถึงเลือกตั้งครั้งหน้า ถ้าผลงานออกมาดี พวกข้าก็จะเลือกกลับเข้ามาใหม่.. ถือว่าสอบผ่าน

แต่ถ้าทำแล้วไม่ได้เรื่อง ระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน พวกข้าจะเลือกกลับมาอีก.. ให้มาสอบซ่อม.. ซะให้เข็ด ฮา....

วโรทาห์: 15 ก.พ. 51