ลุงหมักข้า... ใครอย่าแตะ!!!

เฮ่ย..พักนี้ไม่รู้มันเป็นบ้าอะไรกัน ป่วนได้ป่วนดี ไม่ต้องเป็นอันทำมาหากินกันแล้ว กำลังอารมณ์บ่จอย ร่ำๆจะล่อป้าเห็ดอยู่แหล่่มิแหล่ โทษฐานที่ชักใบแดงใส่พปช.ของข้า มือเป็นระวิง หันมาอีกทีอ้าว! พวกเวรตะไล ถือโอกาสช่วงชุลมุน แอบมั่วกัดลุงหมักของข้ากันหนุบหนับๆ

เรื่องของเรื่อง ก็ไอ้สื่อชั่วอย่างมติโจร กับสื่อโจรอย่างเนชั่ว มันรวมหัวกันลุกขึ้นมาก่อกรรมทำเข็ญ อีกแล้วครับท่าน ไม่รู้โคตรเหง้าเหล่ากอมัน ไปแค้นฝังหุ่นกับลุงหมักมาแต่ชาติปางไหน ถึงได้ตามจิกตามกัดไม่เลิก

นี่ก็เต้าข่าวกันโจ๋งครึ่ม กะเสียบสกัดลุงหมักไม่ให้เป็นนายกฯ อย่างเอาเป็นเอาตาย เห็นแล้วไม่ได้กลัวหรอกนะ แต่มันรำคาญว่ะ

เลยขอประกาศไว้ณ.ที่นี้ ให้พวกเอ็งจำใส่กะโหลกหนาๆไว้เลยว่า พวกข้าอนุมัติ เป็นปกาศิตคนจนแล้ว ให้ลุงหมักเป็นนายกฯแต่เพียงผู้เดียว โนแคนดิเดทบ้าบออะไรทั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาเสี้ยม ไม่ต้องมายุ ใครขืนมาทำอะไรลุงหมักของพวกข้า งานนี้มีเคือง น้าทักเองแกก็รู้ดี ยังไงแกก็ไม่ขัดพวกข้าอยู่แล้ว อีกอย่างพปช.นี่มันก็เป็นพรรคของพวกข้า ใช่ว่าเป็นพรรคของน้าทักแกซะเมื่อไหร่

ก็ลุงหมักคนนี้ไม่ใช่หรือ ที่นำทัพพวกข้าปราบกบฏซะอยู่หมัด ลงว่าร่วมหัวจมท้าย เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ต่อสู้ด้วยกันมาซะขนาดนี้ จู่ๆเสร็จศึกจะมาถีบหัวส่งกัน นั่นมันนิสัยของพวกเอ็ง ไม่ใช่พวกข้า

แล้วก็ไม่ต้องมาอ้างสมานฉันท์ด้วย หน็อย! มาหาว่าปากลุงหมักไม่สมานฉันท์ เฮ้ย! ที่พวกข้าเลือกลุงหมักกันถล่มทะลายนี่ ยังไม่สำเหนียกกันอีกเหรอ ว่าพวกข้าไม่ต้องการสมานฉันท์ คำๆนี้พวกข้าลืมไปตั้งแต่ 19 กันยา 49 แล้ว ขอใหู้รู้ไว้ด้วย

หน็อยแน่... พอเพลี่ยงพล้ำขึ้นมาละ พร่ำหาสมานฉันท์กันปากสั่นเชียวนะเมิง แล้วตอนที่ไล่บี้พวกข้า ทุบเอาๆล่อซะจนพวกข้าเลือดอาบแดงเถือก แถมยังออกสื่อด่าซ้ำอีกต่างหาก ไม่เห็นมีหมาตัวไหนเห่าคำว่าสมานฉันท์ซักตัว

แล้วว่าก็ว่านะ ตอนที่พวกข้าเสียเปรียบแทบเอาตัวไม่รอด ก็ยังไม่เคยร่ำร้องขอสมานฉันท์กับพวกแกเลย นับประสาอะไรกับตอนนี้ แต้มต่ออยู่ในมือพวกข้าเห็นๆ แล้วจะไปสมานฉันท์ทำแป๊ะอะไร

แล้วก็ไม่ต้องมาขู่ปฏิวัติด้วย มาถึงวันนี้ไม่มีใครกลัวใครหรอก มันเลยจุดที่กลัวมาตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว มีแต่พวกเอ็งนั่นแหละที่กลัว เพราะกอดสมบัติไว้เยอะ แต่พวกข้าจนกรอบเป็นข้าวเกรียบ อยู่ตัวกันหมดแล้ว เลยกลัวซะที่ไหน

ดีเหมือนกัน ให้มันจลาจลซะ จะได้ปล้นพวกแกกินให้สิ้นเรื่องสิ้นราว หน้าไหนที่ขูดรีดชาวบ้านไปเก็บงำไว้เยอะๆ ระวังตัวกันไว้ให้ดีก็แล้วกัน ที่ยัดๆกันเข้าไปจะตามทวงคืนซะให้หมด พวกอีแอบทั้งหลาย ก็จะได้ลากคอออกมาประจานกันใหหน้าม้านไปเลย

ไหนๆทิ้งไว้คาราคาซัง วันหน้ามันก็ต้องรบกันอยู่ดี ก็เอามันซะเลยตอนนี้ไม่ดีกว่าหรือ เอากันตอนที่พวกข้ายังมีชีวิตอยู่นี่แหละ ล่อกันให้ประชาชนชนะเด็ดขาดไปซะที

อย่าให้ต้องยืดเยื้อไปถึงลูกหลานให้มันด่าเอาในวันหน้า ในเมื่อมันพูดกันไม่รู้เรื่อง จะเอาแต่ได้กัน ก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว

เอาไม๊หละ มาเล่นเผาบ้านเผาเมืองกัน มาดูว่าใครจะเผาได้เหี้ยนเต้กว่ากัน ใครจะฉิ๊บหายหนักกว่ากัน

ไอ้พวกแมงสาบก็เหมือนกัน อย่ามาซ่านให้มากนัก เห็นแล้วมันทุเรศลูกตา ต่อให้พวกแกเขย่าต้นยังไง ลูกไม้ก็ไม่หล่นใส่ปากได้หรอก ทรยศประชาชนซะขนาดนี้ เลียแข้งเผด็จการซะขนาดนั้น เป็นอันว่าไม่ต้องมาเผาผีกันแล้ว มีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลาน ห้ามคบแมงสาบเด็ดขาด

สรุปว่า ลุงหมักตั้งรัฐบาลไป ไม่ต้องไปกลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม ไม่รับข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น รวบรวมได้กี่พรรคกี่เสียงก็เอา อยู่ได้กี่วันก็เท่านั้น เรื่องมากนักก็ยุบสภาไป เดี๋ยวพวกข้าไปเลือกกลับมาใหม่ ไม่ต้องห่วง โนพร็อมแพร็ม ไม่มีปัญหา

ติ๊งต่างว่าเกิดซวยจัด จับพลัดจับผลูแมงสาบได้ 300 เสียงขึ้น ก็ให้มันตั้งรัฐบาลให้หายอยากซะ บ้านเมืองจะได้สงบ วาระประชาชนก็จะได้เป็นจริงซะที ชาวบ้านเขาคอยอยู่ ก๊ากกก... ขอโทษ มันกลั้นไม่อยู่จริงๆ

เอาเป็นว่า พวกใครก็พวกมัน ใครอยากทำอะไรก็ทำ แต่...

ลุงหมักข้า... ใครอย่าแตะ!!! ...นะโว้ย

วโรทาห์: 17 ม.ค. 2550