จักขบถต่ออำมาตย์

๏ แดนดินถิ่นไทนี้ คือถิ่นที่ กำเนิดกาย
ปู่ย่าและตายาย ได้สร้างหลัก ลงปักฐาน
สืบต่อถึงพ่อแม่ คือไทแท้ แต่โบราณ
วันเวียนจำเนียรกาล เป็นตำนาน นักรบไท
๏ ไม่หวังจะเรืองรุ่ง ไม่เคยมุ่ง จะเป็นใหญ่
เพียงขอพออยู่ได้ ให้ปลอดหนี้ พอมีสิน
นายกฯที่เราตั้ง คือความหวัง ในชีวิน
แผ้วถางทางทำกิน ช่วยคนจน มีแรงใจ
๏ ความหวังพังพินาศ เพราะอำมาตย์ ผู้ยิ่งใหญ่
ธาตุแท้เห็นแก่ได้ ในดวงจิต ริษยา
อิจฉาพยาบาท ผูกอาฆาต ไม่คลาดคลา
ทิฐิอันแรงกล้า ดุจผีร้าย ทำลายชาติ
๏ ข้าขอทรยศ จักขบถ ต่ออำมาตย์
ยืนยงอย่างองอาจ มิยอมให้ ใครข่มเหง
แข็งขืนขึ้นต่อสู้ ไม่ิยอมอยู่ อย่างกลัวเกรง
คนไทใจนักเลง เลือดนักสู้ ผู้พิชิต
๏ ชีวิตเป็นของข้า โชคชะตา ข้าลิขิต
ข้าขอปกาศิต ชีวิตเอง ไม่เกรงฟ้า
เชิดหน้าขึ้นสู้ต่อ ไม่งอนง้อ ขอเทวา
สร้างฝันวันของข้า วันประชา มหาชน
๏ สิ้นชาติขาดกันแล้ว เหมือนดวงแก้ว มีแววหม่น
แก้วแตกถึงแหลกป่น จนขาดวิ่น ต้องผินหลัง
แต่นี้ขอเป็นไท ไม่อยู่ใต้ กิ่งใบบัง
ชีวิตยังมีหวัง ด้วยพลัง ประชาชน

วโรทาห์: ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๐