บังเอิญไปเจอใน daily garbage เห็นกวีเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์
เขียนกลอนทวงคืนประชาธิปไตย หลงดีใจนึกว่าช่วยทวงคืนจากพวกกบถ
ที่ไหนได้ยังวนเวียนด่าเรื่องซื้อเสียงเรื่องรัฐบาลเก่าเป็นเผด็จการอยู่นั่น
แหละ แถมยังด่าประชาชนซะเสียหายด้วยสำนวนที่เพราะพริ้ง
อ่านแล้วมันจี๊ด เลยต้องขอวัดรอยเท้าจั๊กกะหน่อย ถึงสู้ไม่ได้ก็จะสู้
--------------------------------------------------
ทวงคืน (เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์)
๏ อำนาจของประชา คือประชาธิปไตย
ที่มาและที่ไป ต้องเป็นไทและเป็นธรรม
๏ เป็นไทในอำนาจ ไม่เป็นทาสของผู้นำ
ซื้อเสียงไปครอบงำ สำแดงเดชเผด็จการ
๏ สำนึกในอำนาจ ที่ในตนบันดลดาล
ใช่ทาสอันสาธารณ์ ทูนอำนาจให้เจ้านาย
๏ นั้นคือสำนึกทาส ให้เขาพาดสนตะพาย
มีสิทธิ์ไว้ซื้อขาย แลมีเสียงไว้ร้องขอ
๏ จงเป็นประชาชน อำนาจตนแหละต้นตอ
ใช่ไพร่คอยสอพลอ เอาอำนาจไปบำบวง
๏ ประโยชน์ของประชา ต้องเป็นใหญ่กว่าใดปวง
ตื่น ตื่น ...เถิดตื่นทวง ประชาธิปไตยคืน
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ (เดลินิวส์: ๓ มิถุนายน ๒๕๕๐)
--------------------------------------------------
เอาคืน (วโรทาห์)
๏ พร่ำเพรียกเรียกร้องหา ทวงประชา-ธิปไตย
ที่มาและที่ไป ยังอยู่ใต้อำนาจปืน
๏ สิทธิของคนไทย ถูกปล้นไปยังไม่คืน
ตื่นเถิดขอจงตื่น ช่วยทวงคืนให้คนไทย
๏ อย่ามุ่งแต่หมิ่นกัน ว่าถูกคนสนตะพาย
เป็นทาสหรือเป็นไพร่ คือคนไทยคือพวกเรา
๏ คืนวันนั้นผันผ่าน จำเนียรกาลมานานเนาว์
ตั้งแต่ยังวัยเยาว์ จนแก่เฒ่าจวนเข้าโลง
๏ เวียนด่าแต่เรื่องโกง ทั้งบิดเบือนและเลื่อนลอย
จับเจ่าบนหอคอย ประดิษฐ์ถ้อยประดอยคำ
๏ สร้างชื่อจนลือเลื่อง ว่าปราชญ์เปรื่องกระเดื่องนาม
เผลอเรอจนเพ้อพร่ำ สำคัญตนว่าเป็นนาย
วโรทาห์ (ไร้สังกัด: ๙ มิถุนายน ๒๕๕๐)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment