ไอ๊หยาอาแปะ..หนีนักมวย มาเสร็จนักเรียน

เป็นไงล่ะแป๊ะ พูดแล้วฟังกันซะเมื่อไหร่ เห็นลุงหมักถอยสุดซอย ทำเป็นย่ามใจเดินหน้าสุดถนน เลยชนกำแพงเข้าไปเต็มเปา ซวยกันละคราวนี้ ถ้าถอยก็หมดท่า เดินหน้าอีกก้าวเดียวก็เข้าทำเนียบ แค่คิดก็เสียวแล้ว ขนาดหัวเหม่งยังเคยเผ่นหนีกระเจิง ก็นั่นมันเขตพระราชฐาน ตำรวจไม่ต้องทำอะไร นั่งรอซิวเข้าคุกอย่างเดียว ก็เหลือแหล่

ระหว่างที่กำลังยักตื้นติดกึก ยักลึกติดกัก อยู่ดีๆนักเรียนก็มาท้าดวล จะว่ายกระดับการต่อสู้ขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งมันก็เขินๆ อุตส่าห์หนีนักมวย ดันซวยมาเจอนักเรียน บังเอิญครูนักเรียนโรงเรียนนี้ก็ใจเด็ดซะไม่มี ได้ข่าวว่าแบ็คอัพก็ไม่เบา แป๊ะเราเลยชนปังตอเข้าอย่างจัง เผลอแป๊บเดียวเรื่องก็ถึงศาล หลังจากนั้นอีกแป๊บเดียวคำสั่งศาลก็ออกมา บอกว่าถ้าไม่เปิดทาง ก็จำเป็นต้องเปิดคุก

คำก็คุกสองคำก็คุก แป๊ะกับคุกมันถูกกันซะเมื่อไหร่ เลยต้องวิ่งกันตีนพลิกกะให้พ้นคุก อุตส่าห์ให้ตังค์เด็กไปกินขนม จ้างมันไปให้การต่อศาลว่าไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับม็อบ พอศาลถามเข้ามันดันบอกว่าเดือดร้อนซะฉิบ เอากะมันสิ เงินเอางานไม่เอา คบเด็กสร้างบ้านคบหัวล้านสร้างปปช.มันก็อย่างนี้แหละ สู้พวกแก่ๆก็ไม่ได้ รับเงินไปแล้วมอบกายถวายชีวิต สั่งให้ไปตายมันก็ไปตาย

แค่นั้นยังไม่บ้าพอ ล่าสุดแม้วก็สั่งปิดจ๊อบอีก หลังจากที่โดนแป๊ะด่าจนฟ้องไม่ไหวแล้ว เพราะมันด่าได้ด่าดี ถ้าฟ้องวันละคดีก็ปาเข้าไป 38 คดีเหนาะๆ ขืนเพิ่มยอดต่อไปมีหวังคดีท่วมศาล เลยสั่งทนายว่าขอความคุ้มครองเหอะ ศาลท่านก็เลยสั่งแป๊ะให้หุบปาก ด่าใครด่าไป..แต่อย่าด่าแม้ว ด่าแม้วด่าได้..ถ้าไม่กลัวคุก

ฆ่าแป๊ะให้ตายซะยังดีกว่า มาห้ามด่าแม้ว ถ้าไม่ด่าแม้ว แล้วจะให้ไปด่าแมวที่ไหน ด่าแม้วถึงจะได้ตังต์ แต่ด่าแมวมันเจอหมัก พูดถึงหมัก แป๊ะก็ไม่อยากจะเสี่ยง ขานั้นใครไปตอแยได้ซะเมื่อไหร่ ขืนด่าไปเป็นได้เจอสวนให้เสียเซ้วฟ์ คนอะไรสวนได้สวนดี ย้อนศรอยู่เป็นประจำ แล้วมาแต่ละดอกก็เล่นเอาแทบบ้า ถ้าใจไม่ด้านพอ พาลจะประสาทรับประทานเอาง่ายๆ

นับวันชักจะงานกร่อย ตั้งแต่ประกาศสถาปนารัฐใหม่เลยหายหัวกันจ้อย ล่าสุดนี้นับไปนับมายังไงก็ไม่ถึง 500 เหลือแต่ที่เหนียวแน่นกันจริงๆ ตายเป็นตายเจ๊งเป็นเจ๊ง คือพวกจรจัด อาศัยว่ามีที่ซุกหัวนอน ไม่ต้องหนีเทศกิจ แล้วยังได้กินข้าวฟรีมีดนตรีกล่อม ถ้าได้อย่างนี้ ม็อบกันทั้งปีก็ไม่มีถอย

ขาดม็อบแป๊ะก็ขาดใจ ขุมทองแม็คเคนน่าของแป๊ะ ก็อยู่ที่ม็อบนี้ จะดีจะชั่วยังไงก็ยังพอได้อาศัยขอทานเอาไปเลี้ยงลูกน้อง เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน สิบล้านยี่สิบล้านก็ยังดีกว่าอยู่เปล่าๆ หักค่าโสหุ้ย เงินเดือนลูกน้องแล้ว ยังพอมีกำไรนิดๆหน่อยๆ ไม่ใช่หัวเกรียนนี่จะได้ไม่ต้องดิ้นรน ขานั้นมันกลับไปกินข้าววัดได้ เห็นเป็นวัดเถื่อนๆอย่างนั้นเถอะ น้ำเลี้ยงก็ใช่ย่อยอยู่เหมือนกัน

คนเราพอถึงคราวซวย งานก็เข้าเป็นว่าเล่น แม้แต่ดาวกระจุยที่ว่าเจ๋ง ยังต้องเผ่นหนีกันกระเจิง พันธมิตรอุดรเข็ดขี้อ่อนขี้แก่ จนป่านนี้ยังไม่กล้าเหยียบเข้าบ้าน ขืนปล่อยไปอย่างนี้ จะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้จังหวัดอื่นทำตาม แต่งานนี้บักไสมันเป็นโต้โผ ก็ให้มันไปแก้ไขเอาเองก็แล้วกัน

ยังไม่ทันได้หายใจหายคอ น้าเพียรก็ออกมาแฉโพย คนเราหนอคนเรา ยามตกอับแทนที่จะช่วยกัน มันดันมาลากใส้ พูดไปได้ว่าม็อบนี้ มีพรรคการเมืองอิแอบหนุนหลัง ยังดีที่ไม่บอกว่าพรรคไหน แต่กระซิบให้ก็ได้ว่าพระแม่ธรณียังอยากจะร้องไห้ บีบมวยผมไปเก๊กซิมไป ก็แล้วกัน ใครอยากรู้ก็ไปตีหวยกันเอาเอง

แล้วจู่ๆมหาเถรสมาคมก็ออกมาร่วมสนุก แต่งานนี้แป๊ะไม่เกี่ยว รับไปเพียวๆเลยหัวเกรียน อยู่ดีๆแต่งกายเลียนแบบสงฆ์ออกมาเดินขบวน ดีว่าสงคราม 9 ทัพไม่ถลกจีวรออกมานำหน้า ไม่งั้นคงดูไม่จืดกว่านี้ แต่ถึงอย่างไร งานเข้าครั้งนี้ท่าจะงานช้าง แค่งานนี้งานเดียว หัวเกรียนก็มีโอกาสกลับไปเกาขี้กลากอยู่แกรกๆ

จบจากงานแป๊ะก็ต้องมาสำรวจตาชั่ง พักหลังมันชักจะแปร่งๆ ชั่งออกมาทุกคราศักดินาต้องมีเฮ ผิดกันลิบลับกับฝ่ายประชาธิปไตย ชั่งออกมาทีไรประชาชนต้องมีเก๊กซิม ก่อนนี้จะชั่งอะไรก็สบายใจเฉิบ แต่เดี๋ยวนี้ถ้าขึ้นชั่งทีไร แล้วลมมันจะใส่ทุกที

ดูอย่างวันอภิปรายลุงหมักก็แล้วกัน กำลังเชียร์ลุงหมักอยู่มันๆ หน็อย..มันชั่งถุงขนมโยนโครมใส่กลางวงเอาดื้อๆ เจอหักมุมเข้าไปงานนี้ แทบจะหงายหลังตกเก้าอี้กันเป็นแถว อะไรไม่อะไร เห็นว่าตีสองกว่าๆ ยังแหกขี้ตาขึ้นมานั่งชั่ง ไม่รู้ว่าจะขยันชั่งกันไปถึงไหน

ความจริงแล้ว จะไปว่าเหมาเข่งมันก็ไม่ถูก ตาชั่งมาตรฐานมันก็ยังดีอยู่ แต่ที่แหกคอกออกมาคือตาชั่งการเมือง อย่างตาชั่งรัฐธรรมนูญนั่น ก็สร้างชื่อฮือฮาจนได้ฉายาตาชั่งยุบพรรค หันมาทางนี้หัวเรือใหญ่ก็ตาชั่งปกครอง ฉายาจอมคุ้มครองแห่งยุค ถัดไปก็ตาชั่งฎีกาแผนกคดีการเมือง ดีว่าสายเลือดตาชั่งมาตรฐาน เลยยังไม่มีผลงานเท่าไหร่

เอาหละจะการบ้านการเมืองยังไงก็ไม่มีใครว่า ขออย่างเดียวอย่ามาชั่งมั่ว แล้วขอบเขตมันก็ต้องมีบ้าง ไม่ใช่ล้วงลูกไปจนเละเทะ เพราะพวกตัวเองก็ใช่ว่าจะเก่งกาจ รู้เรื่องซักเท่าไหร่ เห็นที่แน่ๆ รู้จักแต่คุณธรรมจริยธรรม เอาไว้้ต้มกิน ต่อไปจะทำอะไรทีก็ต้องมาคอยชั่ง เป็นอันว่าไม่ต้องทำมาหากินกันพอดี 

หรืออยากจะปกครองด้วยระบอบ"ตาชั่งธิปไตย" ก็ให้ว่ามา

วโรทาห์: 3 ก.ค. 51